เรื่อง รักที่เป็นไปไม่ได้ บทที่๒มาแล้ว!!!!!!!!!>0< <<  1, 2, 3, 4          Magcartoon Playground : ลาน Show-Off อ่านหัวข้อก่อนหน้า :: อ่านหัวข้อถัดไป   ผู้ตั้ง ข้อความ ID: 12163 DekNamKang stage 8 ลงสนาม: 02 02 2009 Point: 1271 View My Character Game Points: 1076      ตอบเมื่อ: 03/05/2009 13:14    เรื่อง: มาแล้วงับอย่าโกรธกันน้าTT^TT ขึ้นไปข้างบน ID: 12163 DekNamKang stage 8 ลงสนาม: 02 02 2009 Point: 1271 View My Character Game Points: 1076      ตอบเมื่อ: 03/05/2009 14:01    เรื่อง: รักที่เป็นไปไม่ได้ บทที่หนึ่ง บทจบ : คำว่ารักที่ไม่อยากได้ยิน 'รักป้าจัง' คำๆนี้หลุดออกจากปากของนโม เป็นคำที่มันชอบพูดประจำโดยที่มันไม่รู้เลยว่า คำนี้ทำให้ฉันเจ็บปวดเพียงใด คำที่มันชอบพูดเล่นๆ คำที่มันพูดโดยไม่รู้ความหมายของมันจริงๆ คำทีมันไม่รู้เลยว่าทำให้ใครคนนึงหัวใจเต้นแรงขนาดไหน....... "อืม......." ฉันตอบ "ป้าเป็นไรอ่าไม่สบายป่าวสีหน้าดูแย่ๆนะ " นโมพูดพร้อมกับเข้ามาใกล้ๆฉัน "มีไข้ป่ะ?" นายนโมพูดชึ้นพร้อมกับเอามือมาทาบที่หน้าผากฉัน ฉันรีบเอาตัวออกห่างจากนโม เพราะไม่อยากให้มันได้ยิน....... เสียงหัวใจของฉัน "ฉัน.....ไม่เป็นไร" ฉันพูดกลบเกลื่อนใบหน้าที่กำลังแดงเล็กน้อย "ปวดเมนท์ป่ะ?" "-________-,,,,,,(หน้าหายแดงโดยฉับพลัน)" "หรือว่าเป็นไข้หวัดหมู ม่ายยยยยยยยยชั้นยังไม่อยากตายน้าTT0TT" "ไอ้บ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ฉันพูดด้วยความโมโห หมดอารมณ์โว้ย!!!! "เอาน่าชานม^_^,,, ใจเย็นๆแกก็รู้ว่านโมเนี่ยชอบกวนประสาทแต่มันก็ห่วงแกนะ" เครบพูดขึ้นขัดก่อนที่ฉันจะเตรียมหักคอไอ้เจ้ากวนประสาทบวดสวดนี่ "ชิ!" ฉันสบถด้วยความดูแคลน "ฉันเป็นห่วงสองห่วงคับติ้วเธอจริงๆนะ" นายนโมพูดขึ้น "...." เจ้าบ้า....อย่าพูดเป็นห่วงกับฉันเซ่.......เพราะมันทำให้ฉันใจเต้นอีกแล้ว........ "เอาเถอะๆ^_^ ถ้าป้านมไม่เป็นไรแล้วก็ดี55 งั้นวันนี้ตอนเลิกเรียนเราไปเลี้ยงฉลองการกลับมาของ..... 'แก๊งเด็กเทพผู้หล่อ สวย ซ่า'อย่างพวกเรากันเถอะ ไปร้องเกะกันไงเพื่อนร๊ากกกกกกกกก " นโมพูดด้วยท่าทางที่กระดี๊กระด๊าสุดๆ "จริงด้วยตั้งแต่ปิดเทอมพวกเราไม่ได้เที่ยวกันเลยไปกันก็ดีนะ " เครบพูดด้วยแววตาที่ลุกวาว "ดีเลย เป็นการประกาศว่าเพื่อนรักอาโนเนะทั้งสามคนกลับมาแย้ว"นโมพูดอีกครั้ง พร้อมกับกึ่งลากกึ่งจูงฉันและยัยเครบไปข้างในอาคารเรียน "นั่นสิ......เพื่อนรัก" ฉันพูดขึ้น เครบ......เพื่อนสมัยเด็กของฉันรู้จักตั้งแต่ป.1 ยันย้ายมาโรงเรียนนี้ เพื่อนที่เปรียบเสมือนพี่น้องของฉัน........นายนโมเพื่อนที่รู้จักกันตอนมาโรงเรียนแห่งนี้.........ยัยเครบคือเพื่อนรัก ส่วนนายนโมนั้น.....เป็นเพื่อนที่ฉัน........ กริ๊งงงงงงงงงงง "เฮ้ย! เสียงกระดิ่งดังแล้ว รีบไปเหอะ>0<" นโมพูดขึ้นมาและรีบลากฉันกับยัยเครบเข้าอาคารเรียนด้วยความเร็วสูง นายนโม...........นายจงรู้ไว้เลยว่านายเป็นเพื่อนที่ฉัน..........รัก......... จบบทหนึ่งเน้อ^^ แก้ไขล่าสุดโดย DekNamKang เมื่อ 06/05/2009 17:43, ทั้งหมด 2 ครั้ง ขึ้นไปข้างบน ID: 12163 DekNamKang stage 8 ลงสนาม: 02 02 2009 Point: 1271 View My Character Game Points: 1076      ตอบเมื่อ: 03/05/2009 14:01    เรื่อง: เม้นท์ด้วยนะงับ>w< ขึ้นไปข้างบน ID: 3434 NooFarin stage 10 ลงสนาม: 17 04 2008 Point: 2614 ถ้วยรางวัล:  1 View My Character Game Points: 2085      ตอบเมื่อ: 03/05/2009 15:38    เรื่อง: หนุกดีๆๆ ชื่อผู้หญิงน่ากินจังเลย เหอๆๆ ขึ้นไปข้างบน ID: 12163 DekNamKang stage 8 ลงสนาม: 02 02 2009 Point: 1271 View My Character Game Points: 1076      ตอบเมื่อ: 04/05/2009 17:40    เรื่อง: เม้นท์เยอะๆหน่อยนะ เดี๋ยวเค้าต้อแต้TT____TT ขึ้นไปข้างบน ID: 12163 DekNamKang stage 8 ลงสนาม: 02 02 2009 Point: 1271 View My Character Game Points: 1076      ตอบเมื่อ: 04/05/2009 22:19    เรื่อง: ต่อหล่ะน้า=0= ขึ้นไปข้างบน ID: 5729 Tomo stage 4 ลงสนาม: 20 06 2008 Point: 687 Game Points: 207      ตอบเมื่อ: 05/05/2009 16:23    เรื่อง: ดี ขึ้นไปข้างบน ID: 12163 DekNamKang stage 8 ลงสนาม: 02 02 2009 Point: 1271 View My Character Game Points: 1076      ตอบเมื่อ: 06/05/2009 17:12    เรื่อง: รักที่เป็นไปไม่ได้ บทที่สอง ตอนที่๑ : จากความทรงจำเมื่อแรกพบ ความรู้สึกนี้.........มันเกิดขึ้นได้ไงน้า..........คงเป็นตอนนั้นมั้ง.......... เมื่อเกือบ๓ปีก่อน เฮ้อในที่สุดฉันก็ได้มาเรียนที่นี่^0^ กว่าจะเข้ามาได้ต้องสอบเข้าแบบโหดสุดๆUoU แม้จะใจหายนะที่จะไม่ได้เจอเพื่อนๆที่โรงเรียนเก่าแล้ว แต่อย่างน้อยๆก็มีเพื่อนเลิฟอย่างยัยเครบ เพื่อนซี้โรงเรียนเก่าติดสอยห้อยตามติดมาด้วย^0^ เอาหล่ะเราต้องพยายามให้มากขึ้นสู้ๆ! แต่ยัยเครบนี่สายตามเคยแฮะ-*- รู้งี้ไปรอมันหน้าบ้านดีกว่าแต่บ้านมันก็อยู่ไกลไปหน่อยอ่ะขี้เกียจแฮะ ช่างเหอะระหว่างรอมันมองหาเพื่อนใหม่ๆมาตีซี้ดีกว่า (ขอผู้ชาย (หล่อๆ!)) ระหว่างที่ฉันกำลังมองหายัยเครบกับเพื่อนใหม่ๆ สายตาของฉัยก็เหลือบมองไปที่ชายคนหนึ่ง.......... เหมือนกับว่ารอบๆตัวฉันภาพหล่าวนักเรียนมากมายที่เดินกันพลุกพล่านกันได้หายไป เหมือนกับเสียงทั้งหมดบนโลกถูกดูดกลืนหายไปหมด มีเพียงเสียงบางอย่างในตัวฉันที่เต้นอย่างถี่เร็วมากขึ้นมากขึ้น ตุ้บ....ตุ้บ... แม่เจ้า!!!!! หล่อลากดินเล้ย! ผิวขาวๆ ตาตี๋ ไร้สิวซักเม็ด แววตาสีดำน่าค้นหา ผมยาวถึงติ่งหู รูปร่างดีมากไปเป็นนายแบบได้เลย ค่อนข้างสูงน่าจะประมาณ 180กว่าๆมั้งดูจากหน้าตาหน้าจะครึ่งจีน ช่างเหอะรู้อย่างเดียวนายนี่หล่อโคตรๆ!! อ๋อย+_+ นี่หรืออาการของรักแรกพบ เพิ่งจะเคยรู้สึก=////=เฮ้ย! ไอ้บ้าเพ้อไรฟ่ะ-__- ดูดินายนั่นมองฉันใหญ่เลย หวายๆ0_0 นายนั่นกำลังเดินเข้ามาแล้ว เฮ้ยๆยัยชานมตั้งสติไว้ 'เออ.......’ นายหน้าหล่อนั้นเปิดปากพูดขึ้น '=///= (เพ้ออีกแล้วครับท่าน)' 'พี่ๆ.......เมื่อกี๊พี่มองผมทำไม ' '-______________-;;;;;;;;;(อาการเพ้อหายไปใน0.000000000001วินาที)' 'ถึงแม้ว่าผมจะรู้ว่าตัวเองหล่อถึงขนาด เคนชิดซ้าย บี้ชิดขวา ไอซ์ไปข้างหน้า โดมไปข้างหลัง แต่ผมก็ไม่ชอบให้ใครมาจ้องมองผมด้วยสายตาหื่นๆนะครับ' อะ อะ อะ ไอ้บ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! หล่อซะปล่าวไหงปากแย่อย่างนี้! ความเพ้อเมื่อตะกี๊หายเลยว้อย! เสียอารมณ์ชะมัดที่ไปเห็นมันเป็นรักแรกพบ ฉันมองไปที่นายหลงตัวเองคนนั้นที่ตอนนี้งักคิ้วแบบกวนให้คนมากระทืบสุดๆ หนอยๆบังอาจมาว่าฉันเป็นรุ่นพี่เหรอมันจะมากไปแล้วนะ! ‘ไอ้บ้า! ใครเป็นพี่นายหะ? อีกอย่างฉันเพิ่งเข้ามาเรียนที่นี่นะ จะเป็นรุ่งพ่งรุ่นพี่ได้ง๊าย!’ ฉันว่ากลับด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดสุดๆ ฮึ่มๆอดทนไว้ยัยชานม ‘แล้วอีกอย่าง…ใครมองนายมิทราบหน้าหยั่งกับอาแป๊ะจากสภากาแฟตอนเช้าแถวเยาวราช แถมยังพูดหลงตัวเองอีกต่างหาก (ขอโทษที่ผิดศีลนะค่ะ-/\-)’ ‘หะ? รุ่นเดียวกันนี่หว่า งั้นก็ขอโทษนะครับที่พูดเสียมารยาท ก็อยากหน้าแก่ทำไมอ่ะ-0- แล้วก็นะไม่เคยมีใครมาว่าคนรูปหล่อ พ่อรวย สาวหลง อย่างฉันว่าอาแป๊ะสักคน เนี่ยสายตาฝ้าฟางอย่างนี้จะให้ไม่เรียกว่าป้าได้ไง’ นายนั่นพูดกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย จึก! สัญญานความอดทนเริ่มฉีกขาด อดทนไว้อดทนไว้ยัยชานม ขันติๆ (ในใจแทบจะเอาระเบิดยัดปากมันแล้ว!!! )จำไว้ยัยชานม เราเป็นกุลสตรีไทยห้ามวีนเด็ดขาด นโมๆ ‘หึๆ นายนี่ก็ตาบอดเหมือนกันนะ ที่มองคนสวยๆอย่างฉันว่าเป็นป้าเนี่ย’ ฉันพูดด้วยเสียงที่เย็นเฉียบ ‘อ่า…….นี่ก็ไม่รู้ว่าตาผมแย่เกินไป หรือดีเกินไปนะครับ ที่มองไม่ออกว่าป้าคนนี้สวยตรงไหน’ นายนั่นพูดด้วยสีหน้าขบขัน จึกๆๆๆ!!!! เสียงความอดทนขาดสะบั้น อ๊ากๆ!!!!!!!!!!!!! ถ้าวันนี้ไม่ได้ฆ่าไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนี้ อย่ามาเรียกชานมคนนี้ว่าชานมเล้ย ย้าก!!!! ฉันกระโจนไปจับตัวนายเฮงซวยนั่น ก่อนที่จะทุ่มมันด้วยแขนสองข้างของฉัน หึๆมันไม่รู้ไรซะแล้วว่าฉันเทควันโด้สายแดงขั้นสองฮ่าๆ มันไม่ตายก็พิการโว้ยงานนี้ ‘นายตายๆๆๆๆๆๆๆ!’ ฉันพูดขึ้นพร้อมกับเตรียมจับนายเฮ็งซวยนี่มาทุ่มอีกรอบ โดยที่นักเรียนที่ทั้งใหม่และเก่าต่างมองดูด้วยความตกใจ ‘โอ๊ย! อ๊าก!ใครก็ได้ช่วยด้วย ยัยป้าบึกนี่จะฆ่าโผ้ม!!!!!!’ นายไร้ชื่อนั่นตะโกนขอให้คนช่วยด้วยความเจ็บปวด สม! บังอาจมาว่าท่านชานมสุดสวยว่าป้ามันต้องเจออย่างนี้^0^ ‘เฮ้ยๆๆๆ! ยัยชานมแกจะฆ่าคนตั้งแต่วันเปิดเทอมเลยเหรอ0_o หยุดว้อย! ฉันไม่อยากได้เพื่อนเป็นฆาตกร’ นั่นมันเสียงยัยเครบนี่ ฉันตกใจปนดีใจจนเผลอปล่อยมือที่มีนายเฮงซวยนั่นอยู่ ผลคือนายนั่นทรุดไปกับพื้นเนื่องจากไม่ทันตั้งตัว ผลประกอบกับที่โดนฉันทุ่มไปรอบนึงมันเลยจุกพอสมควร ‘อ๊าก! เจ็บๆๆๆ’ นายนั่นร้องด้วยความเจ็บปวด ‘ไงจ๊ะยัยเครบ ปล่อยให้รอซะตั้งนาน’ ฉันพูดด้วยความอารมณ์ดีหลังจากระบายอารมณ์เสร็จเรียบร้อย ‘เรื่องนั่นช่างมันก่อน แต่แกทำอะไรอ่ะ แกทุ่มผู้ชายคนนึงเนี่ยนะ!’ ยัยเครบพูดด้วยความตกใจที่ไม่เชื่อในสายตาตัวเอง ‘ก็มันว่าพูดจากวนก่อนนี่เลยสั่งสอนมันเล็กๆน้อยๆเอง’ ‘=_____=,,,,, (สายตาประมาณว่านี่เหรอเล็กน้อย)’ ‘นี่พวกเธอเด็กใหม่ใช่ไม๊ ! เพิ่งเข้ามาแท้ๆก็ก่อเรื่องแล้วเหรอ? ไปๆไปเข้าห้องครูใหญ่’ จู่ๆมีครูแก่ๆผู้นึงได้ข้ามาดูว่าเกิดอะไรขึ้นพร้อมกับจับมือฉันเอาไว้ เฮือก! ซวยแล้วไง ‘แต่…….แต่ว่า’ ‘ไม่มีแต่ เธอเพิ่งเข้ามาแล้วไม่รู้จักมารยาทแบบนี้ต้องให้ครูใหญ่เค้าสั่งสอน ส่วนนายคนนั้นที่นอนน่ะเลิกสำออยแล้วตามมาด้วย’ แง๊อะไรฟ่ะ!?TOT ‘ห่ะ…..หา0_o แต่ผมโดนทำร้ายนะครับ’ ‘แล้วไง? เธอก็มีส่วนร่วมในการทะเลาะครั้งนี้ด้วยดังนั้นก็ไปทั้งสองคนแหละ’ ‘เฮ้อ! ยัยชานมไม่ทันไรก็ก่อเรื่องซะแล้ว’ ยัยครีมถอนใจด้วยความเซ็งพร้อมกับส่ายหัวไปมา ‘เธอเองก็ตามมาด้วยแหล่ะ เพราะเธอมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ด้วยดังนั้นก็ตามมาเลย’ ‘หา! แต่หนู่ไม่ได้ทำอะไรนะค่ะ!’ ยัยเครบพูดด้วยความตกใจ ‘ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่าเธอไม่ได้ทำ ดังนั้นเธอก็จงมาซะดีๆ’ ‘แง้งงงงงงงงง!!!!!!!!!!!TT0TT TT0TT TT0TT’ เราทั้งสามคนต่างเปล่งเสียงประสานขึ้นพร้อมๆกัน ครูแก่ๆคนนั้นได้จับนายเฮงซวยนั้นลุกขึ้นก่อนจะลากเราทั้งสามคนไปแคนประหาร!!!ซอยเน่!!!!!!!!!! To be continue…….. ฮ่าๆอัพแล้ว^0^ เม้นท์ด้วยนะคับ>w< ขึ้นไปข้างบน แสดงเฉพาะข้อความที่ตอบในระยะเวลา: แสดงทั้งหมด1 วัน7 วัน2 สัปดาห์1 เดือน3 เดือน6 เดือน1 ปี เรียงจากเก่า-ใหม่เรียงจากใหม่-เก่า         Magcartoon Playground : ลาน Show-Off <<  1, 2, 3, 4 หน้า 4 of 4   Contact Us Terms of Use l Privacy Policy l Legal Disclaimer   TM & ©1999-2008 Binary Neighborhood Co., Ltd. [ Binhood Studio ] Use of this site signifies your agreement to the Terms of Use.