กิจกรรม นางฟ้า..ตามหาคนดีของแม่ ช่วงที่ 1 "เรื่องเล่าจากคนดี

ID: 14

กิจกรรม นางฟ้า..ตามหาคนดีของแม่

อ่านกติกา และ ข้อแนะนำ ให้เข้าใจกันก่อนนะจ๊ะ
โดยเฉพาะข้อความบังคับที่จะต้องมีในประโยคด้วยนะ

ช่วงที่ 1 "เรื่องเล่าจากคนดี" เริ่มกิจกรรมตั้งแต่วันที่ 1 สิงหาคม - 13 สิงหาคม เวลา 12.00 น.

ให้น้อง ๆ Log-in เข้ามาใน Magcartoon Playground และมาที่กระทู้ปักหมุดที่ชื่อว่า "กิจกรรม นางฟ้า..ตามหาคนดีของแม่ ช่วงที่ 1"
เข้ามาที่กระทู้แล้วก็เริ่มเขียนเรื่องราวความดีที่เคยทำให้คุณแม่ โดยต้องระบุประโยคกล่าวคำทักทายนางฟ้าที่ว่า "ข้าแต่นางฟ้า ขอความกรุณารับฟังเรื่องราวจากคนดีคนนี้ด้วยเถิด" แล้วก็เริ่มเล่าเรื่องของน้อง ๆ ได้เลยจ้า
เขียนได้ไม่จำกัดความยาวข้อความ แต่โพสต์ได้แค่ 1 ครั้งเท่านั้น
หากตัดสินใจเขียนลงไปแล้วจะแก้ไขไม่ได้ ถ้าปรากฎว่ามีการแก้ไขข้อความนั้นจะถือว่าเป็นโมฆะ

ข้อแนะนำ

การพิมพ์ข้อความ น้อง ๆ ควรจะตรวจคำผิดให้เรียบร้อยก่อนที่จะกดโพสต์ข้อความ หรือน้อง ๆ จะเขียนข้อความลงใน Notepad ก่อนก็ได้เพื่อความสะดวกนะจ๊ะ

เกณฑ์การตัดสิน+รางวัล

ผู้ที่ได้รับคะแนนโหวตสูงสุดอันดับที่ 1 จะได้รับ Point ใน Magcartoon Playground และของที่ระลึกจาก Magcartoon.Com
ผู้ที่ได้รับคะแนนขวัญใจนางฟ้า 1 รางวัล จะได้รับ Point ใน Magcartoon Playground และของที่ระลึกจาก Magcartoon.Com
ผู้ที่ได้รับคะแนนโหวตสูงสุดอันดับที่ 2-20 จะได้รับ Point ใน Magcartoon Playground
พิเศษสำหรับผู้โชคดีที่ร่วมโหวตคะแนนให้เพื่อน คุณอาจมีสิทธิได้รับ Point ใน Magcartoon Playground และของที่ระลึกจาก Magcartoon.Com

ถ้าอ่านกติกา และ คำแนะนำ จนเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว เริ่มเขียนข้อความกันได้เลยจ้า

ID: 244

"ข้าแต่นางฟ้า ขอความกรุณารับฟังเรื่องราวจากคนดีคนนี้ด้วยเถิด"

เป็นเด็กดีของแม่ อาจจะเคยทำให้แม่ร้องไห้ แต่ก็อยากบอกว่า เราก็เจ็บปวดเหมือนกัน ครอบครัวเรามีแค่ 2 คนแม่ลูก เป็นอย่างนี้มานานแล้ว ตั้งแต่เรา 4 ขวบ ด้วยเหตุผลง่ายๆ พ่อจากเราไปแล้ว เรารักแม่มาก เพราะ แม่ไม่ได้แค่เป็นแม่ แต่แม่ เป็นแม่ เป็นพ่อ เป็นเพื่อนของเราในเวลาเดียวกัน

หลายครั้งที่คิดว่า ถ้าพ่อยังอยู่ก็ดีสินะ เพราะเราจะได้มีเงินเยอะกว่านี้ แม่จะได้ไม่เหนื่อยขนาดนี้ เราโตขึ้น บางครั้งเราป่วย บางครั้งแม่ป่วย เวลาแม่ป่วยแม่ไม่ค่อยอยากทานยา บางทีเป็นหนักก็ไม่ค่อยยอมไปหาหมอ ลููกเลยต้องสั่งให้ไปหาหมอบ้างล่ะ เพราะ เรารักแม่อยากให้แม่หายไวๆ

บางครั้งเราต้องเตือนแม่ให้ทานยา แม่ขี้ลืม แม่ชอบลืมทานยาก่อนอาหารประจำ บางครั้งมียาที่ต้องทานตอนเช้า แม่ก็ไม่ทานข้าว เลยไม่ได้ทานยา ก็ต้องคอยเตือนกันเป็นประจำ แม่เหนื่อยมาก เรารู้ แต่นั้นทำให้เราคิดได้ว่า แม่รักเรา
เราอาจจะไม่เคยทำอะไรที่โดดเด่นเหมือนลูกคนอื่นเขาทำให้แม่ เพราะเราไม่เหมือนใคร การแสดงความรักของเราก็ไม่เหมือนคนอื่น

สิ่งที่เราทำเพื่อแม่มาตั้งแต่เด็กจนบัดนี้ คือ

การทำให้แม่ไว้ใจเรา ว่าเราไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง

การประหยัด หลายคนมองว่า เรางก เราอยากจะบอกอย่าเต็มปากเต็มคำว่า เรางก
เพราะเงินไม่ได้หามาง่ายๆบางคนคงเห็นว่า เราแต่งตัวเชย ไม่ทันสมัย ไม่ใช่เราไม่อยากแต่งตามสมัยนะ
เราก็อยากเหมือนกัน

แต่...ถ้าทำอย่างงั้น เราก็ใช้เงินเยอะ เราไม่เหมือนครอบครัวอื่น ที่มีพ่อแม่ครบ เรามีแค่ แม่ ไม่ได้เปิดกิจการของตัวเอง เป็นแค่ข้าราชการ เราไม่มีเงินมากพอที่จะฟุ่มเฟื้อย อย่างงั้นหรอก

เราอาจจะเรียนไม่เก่ง แต่เราก็พยายามสุดความสามารถที่จะเรียนให้ได้ อยากให้แม่ภูมิใจ เราถึงพยายามที่เรียนต่อมหาวิทยาลัยรัฐให้ได้ เพราะ มันจะเป็นสิ่งหนึ่งที่แม่จะภูมิใจในตัวลูกคนนี้ ลูกคนนี้ไม่ได้ฉลาด แต่ก็ไม่เคยโดดเรียนพิเศษโดยไม่จำเป็น ทุกครั้งที่ไม่ได้ไปแม่จะต้องได้รู้ก่อน จะไปเที่ยว ก็เป็นแม่ที่รู้ก่อน จะไปทำกิจกรรมที่ไหนแม่จะต้องได้รู้ก่อน สนุกแค่ไหนแม่จะต้องได้รู้ ได้สนุกตามไปด้วย ลูกเป็นคนดีแค่ไหน แม่ก็จะได้ภูมิใจด้วย

ครั้งล่าสุดที่ทำให้แม่ภูมิใจ คือ...การเป็น นักเรียนที่แต่งกายถูกระเบียบ การตั้งใจใน การไปปฏิบัติสมาธิที่ค่ายของโรงเรียน

ความดีของลูกที่ไม่ค่อยได้เรื่องคนนี้ ก็คือ การทำให้แม่ภูมิใจ เป็นเด็กดีของแม่ เป็นคนดีของสังคม

ไม่รู้คนอื่นรักแม่แค่ไหน
แต่ลูกคนนี้รักแม่มาก
เพราะแม่เป็นยิ่งกว่าทุกสิ่งบนโลกนี้

ID: 5452

ข้าพเจ้าต้องบอกเรื่องการทำความดี
ข้าพเจ้า ได้ช่วยงานแม่ แล้วได้ปลอบใจแม่บางครั้ง
ตั้งใจเรียนมากๆๆๆๆๆ
แม่สั่งสอนทุกครั้ง ต้องร้องให้เพราะเราผมคิดในใจ(ผมมันโง่ผมทำให้แม่ลำบากมากขึ้นต้องใช้หนี้ชีวิตแค่ไหนถึงจะหมด)
ผมไม่กล้าบอกแม่ แต่ผมต้องใช้กรรมที่ตนมีมาทำต่อไป

หมดแล้วพะยะค่ะท่านนางฟ้า

ID: 5452

"ข้าแต่นางฟ้า ขอความกรุณารับฟังเรื่องราวจากคนดีคนนี้ด้วยเถิด"
ข้าพเจ้าต้องบอกเรื่องการทำความดี
ข้าพเจ้า ได้ช่วยงานแม่ แล้วได้ปลอบใจแม่บางครั้ง
ตั้งใจเรียนมากๆๆๆๆๆ
แม่สั่งสอนทุกครั้ง ต้องร้องให้เพราะเราผมคิดในใจ(ผมมันโง่ผมทำให้แม่ลำบากมากขึ้นต้องใช้หนี้ชีวิตแค่ไหนถึงจะหมด)
ผมไม่กล้าบอกแม่ แต่ผมต้องใช้กรรมที่ตนมีมาทำต่อไป

หมดแล้วพะยะค่ะท่านนางฟ้า
แก้นะครับ มันแก้ไม่ได้อ้าT_T

ID: 470

- - ตอนแรกนึกว่าจะได้มาตอบคนแรก ที่ไหนได้คนแรกโดนแย่งไปซะแล้ว แถมเขียนได้ดีด้วย

ข้าแต่นางฟ้า ขอความกรุณารับฟังเรื่องราวจากคนดีคนนี้ด้วยเถิด

_______ ความดีที่ฉันเคยทำให้แม่นั้นมันก็ไม่ได้มากมายจนเกินไป แต่เพราะเหตุใดทั้งๆที่มันไม่ได้มากแต่ทำไมฉันถึงจำไม่ได้ หรือเป็นเพราะว่าฉันไม่ได้มานั่งจำว่าวันนี้ทำดีอะไรไปบ้าง แต่คิดว่าวันนี้ทำอะไรให้ใคร แล้วรุ่งขึ้นก็จบผ่านไป เท่าที่ฉันจำได้เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปิดเทอมใหญ่ที่ผ่านมา
_______ แม่ของฉันวันหนึ่งในช่วงปิดเทอมไม่สบาย เลยลางานมาพักผ่อนที่บ้าน ก็นอนเกือบทั้งวันละเพราะนอนเยอะทำให้ร่างกายเกิดการฟื้นฟูขึ้น ซึ่งระหว่างที่แม่หลับฉันก็ไม่อยากรบกวนด้วยมีอะไรทำได้ก็ทำแทนไปก่อน คอยรับสายโทรศัพท์จากพวกน้าๆที่ทำงานแม่ ว่ามีงานอะไรบ้างอะไรด่วนก็จดไว้ให้แม่ พอถึงตอนเที่ยงๆ ฉันก็เข้าครัวไปทำอาหารให้แม่ทาน แม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อยกับการทำอาหาร สรุปวันนั้นฉันไม่ค่อยมีเวลาไปเล่นเลยคอยอยู่แต่ในบ้านเผื่อมีอะไรเกิดขึ้น
_______ สุดท้ายวันรุ่งขึ้น แม่ก็อาการดีขึ้นมากเลยไปทำงาน ส่วนผมก็ถูกกักบริเวณให้เฝ้าบ้านต่อไป - -‘’

____________ ยามเราเด็กเล็กเล่าใครเกล่ากล้อม _______ ใครถนอมยอมเหนื่อยเมื่อยหนักหนา
_______ ใครปกปักษ์รักเราเท่าชีวา __________________ ใครที่มาอาทรและห่วงใย
____________ ใครกันหนอก่อเกิดเราคนนี้ ____________ ใครมอบชีพชีวาชื่นสมัย
_______ ใครรักเราเข้าหวงดวงหทัย __________________ ใครผู้ให้ใจเรารื่นภิรมย์
____________ ใครผู้มีพระคุณสุนทรยิ่ง _______________ ใครเป็นผู้มิ่งขวัญอันเหมาะสม
_______ ใครเมตตาปราณีที่น่าชม ___________________ ใครรักเรากลมเกลียวแสนมากมาย
____________ ใครคนนี้พระคุณแสนยิ่งใหญ่ ___________ ใครที่เขาเข้าใจเราหลากหลาย
_______ ใครคนนี้ที่คอยอยู่คู่ข้างกาย ________________ ไม่ว่าร้ายเพียงใดไม่จากไป
____________ ในตอนนี้ที่เรามีใครคนนั้น _____________ คนสำคัญอันมากยิ่งพริ้งสดใส
_______ น้อมนบหัตถ์อัญชลีแก่ท่านไป _______________ และตอบแทนในพระคุณสุนทรเอย

แม้จะตอบแทนได้ไม่ถึงที่แม่ให้เรามา แต่มันก็ดีกว่าไม่ได้คิดจะตอบแทนเลย......

ID: 103

"ข้าแต่นางฟ้า ขอความกรุณารับฟังเรื่องราวจากคนดีคนนี้ด้วยเถิด"

แม้เรา 2 แม่ ลูกจะไม่ได้เจอกันบ่อยนักอาทิตนึงก็อาจจะเจอกันครั้งนึง คุณแม่จะพาไปดูหนังทุกๆวันศุกร์นั่นทำให้ เราได้เจอกันมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน ฉันไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันกับคุณแม่ฉันนอนคิดถึงคุณแม่บ่อยๆอาจเป็นนานๆครั้งที่ฉันจะไปนอนบ้านคุณแม่บ้างแต่ก็นอนกันคนละห้องฉันไม่ได้นอนกับคุณแม่มาเป็นเวลา 6-7 ปีแล้ว ฉันอยากนอนกับคุณแม่จังเลย ถึงแม้ฉันอาจจะไม่ได้เคยทำอะไรดีๆให้คุณแม่มากนักแต่ฉันก็ยังจำได้เสมอตอนเด็กๆที่ฉันเคยทำการ์ดวันแม่หรือการ์ดวันเกิดให้แม่ทุกๆปี นั่นคือ 1 ความทรงจำดีๆ ที่ฉันมอบให้คุณแม่ด้วยความตั้งใจ ฉันเคยทำหลายๆอย่างที่ทำให้คุณแม่ภูมิใจมากมาย แต่บางทีมันอาจจะไม่เคยเป็นชิ้นเป็นอันสักครั้ง … แต่ฉันก็รักคุณแม่นะคะ ถ้าฉันมีเวลาได้อยู่กับคุณแม่มากกว่านี้ฉันรับรองว่าจะทำดีกับแม่ให้มากขึ้น อย่างน้อยแม่ก็เป็นคนเดียวที่ดุแล้วฉันไม่เถียง ถึงแม้ฉันอาจจะเคยทำให้แม่เสียใจบ้างหรือร้องไห้บ้าง แต่ฉันอาจจะทำไปโดยความไม่รู้หรือไม่ได้ตั้งใจฉันรู้ว่าทุกๆที่แม่ทำนั้นทำด้วยความหวังดี ก็ขอโทษคุณแม่ก็แล้วกัน คิดถึงคุณแม่มากๆนะคะ

**ฉันอาจจะไม่ใช่ลูกที่ดีที่สุดในโลก แต่ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด ถึงแม่อาจจะไม่ใช่แม่ที่น่ารักที่สุดในโลก แต่ฉันก็รักคุณที่สุดในชีวิตของฉัน**

ID: 136

"ข้าแต่นางฟ้า ขอความกรุณารับฟังเรื่องราวจากคนดีคนนี้ด้วยเถิด"
เราจะเล่าถึงเรื่องของเพื่อนด้วย เพราะมันเกี่ยวกันมากๆๆ
ก็คือว่า...เราเป็นคนที่เข้ากับเพื่อนทุกคนไม่ค่อยได้ ไม่รู้ว่าทำไมแต่ว่า เมื่อเรากลับจากโรงเรียน ผู้ที่ทำให้เราสบายใจและอบอุ่นมากที่สุดก็คือ แม่
อย่างเช่น ตอนเราอยู่ป.6 เราไม่มีเพื่อนเลยสักคน เคยคิดเสมอว่าเราอยากที่จะตายไปจากโลกนี้ซะ เพาะยังไงเรามันก็ไม่มีความหมายใดๆที่จะอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว ถึงกับเคยเอาเชือกมารัดคอตัวเอง แต่ก็เพราะมีแม่มาอยู่เคียงข้างกับเรา เราจึงคิดใหม่ซะว่า ถ้าเราตายไปแล้ว เราจะได้ไปสุขติเหรอ??? เราจะมีใครคอยมากอดเราอีกไหม??? เราจึงคิดว่า เราไม่อยากเป็นลูกที่ชั่ว หรือว่าเป็นเด็กที่ไม่รู้สำนึกบุณคุณของพ่อแม่ เราจึงคิดใหม่ซะว่า เราไม่อยากที่จะทำให้ท่านต้องร้องไห้เพราะลูกคนนี้อีกแล้ว เราก็เลยขอปฏิญาณว่า เราจะขอตั้งใจเรียน เป็นเด็กดีของพ่อแม่ ช่วยเหลืองานบ้าน และแม่นี่แหละที่ทำให้เรามีมาจนถึงทุกวันนี้ (แม่บอกว่า เรื่องเพื่อนช่างมัน ขอแค่มีลูกอยู่กับแม่ตลอดไปก็เพียงพอแล้ว)

อยากบอกว่า...หนูรักแม่ค่ะ...

ID: 115

"ข้าแต่นางฟ้า ขอความกรุณารับฟังเรื่องราวจากคนดีคนนี้ด้วยเถิด"
ข้าพเจ้าเป็นเพียงแค่เด็กน้อยธรรมดาคนหนึ่งมีความคิด มีความรู้สึก และมี “แม่” เหมือนคนทั่วไปซึ่งกำลังรอคอยการเรียนรู้จากโลกกว้างอีกมากมาย โดยมีเพียงแม่ของข้าพเจ้าที่ให้คำปรึกษาแก่ข้าพเจ้าได้เป็นอย่างดี บ่อยครั้งที่ข้าพเจ้าคิดว่าตัวเองโตพอที่จะเผชิญโลกภายนอกด้วยตนเองแต่กลับมีใครคนหนึ่งที่ข้าพเจ้ารักและคิดถึงกลับคิดไม่เหมือนข้าพเจ้า
ใครคนนั้นคิดว่า…ข้าพเจ้ายังคงเป็นเหมือนลูกนกที่รอคอยอาหารและเติบโตเพื่อโบยบินแสวงหาทางของตัวเองต่อไป ซึ่งในความคิดของเด็กน้อยคนนี้ ก็เห็นด้วยเช่นกัน
ในตอนเล็กๆ ข้าพเจ้าถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี ทั้งอาหารการกิน เสื้อผ้าต่างๆ มีพร้อมสรรพ เวลาเจ็บป่วยก็มีแม่ของข้าพเจ้าเพียงคนเดียวที่คอยป้อนน้ำป้อนข้าวและป้อนยาให้แก่เด็กที่ไม่รู้ประสีประสาอะไรมากนัก ท่านคอยอบรมบ่มนิสัยของลูกๆให้ดีกันหมดทุกคนและคอยฝึกหัดให้พูด อ่าน เขียน และเดินเพื่อเติบโตเป็นเด็กที่มีคุณภาพในสังคม จวบจนวันนี้ท่านก็ยังคงทำหน้าที่เป็นแม่ที่ดีของลูกๆ ไม่บ่น ไม่เหนื่อยแม้ร่างกายจะอ่อนล้าเพียงใดก็ตาม
ข้าพเจ้าเคยทำหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่เป็นเหมือนเครื่องตอกย้ำความช้ำในใจของแม่ แต่ข้าพเจ้าก็รู้สึกผิดทุกครั้งที่นึกหวนถึงภาพแห่งความหลังนั้น ข้าพเจ้าเคยเป็นเด็กดื้อและเด็กดีของแม่มาตลอด และวันนี้ข้าพเจ้าก็เป็นเหมือนเดิมเช่นกัน
เคยมีครั้งหนึ่งที่เราสองแม่ลูกนั่งรับประทานอาหารร่วมกัน ข้าพเจ้าเลือกที่จะเลี่ยงรับประทานปลาในจานซึ่งเหลืออยู่ตัวเดียวจากการกินข้าวของพ่อและพี่ของข้าพเจ้า เพื่อหวังจะให้แม่ของข้าพเจ้าได้กิน แต่ดูเหมือนว่าแม่จะทำเช่นเดียวกับข้าพเจ้า คือยอมอดเพื่อให้ลูกได้กินอิ่ม แต่สุดท้ายปลาตัวนั้นก็ได้เข้าไปอยู่ในตู้เย็นเพื่อรักษาสภาพความสดของปลาต่อไป
ข้าพเจ้าเป็นคนขี้อายมากไม่กล้าบอกความรู้สึกออกมาตรงๆ แต่ข้าพเจ้าจะแสดงออกด้วยร่างกายหรือทดแทนด้วยวิธีอื่นแทนการบอกรักแม่ เช่น เขียนการ์ดอวยพรวันแม่ การตั้งใจเรียนหนังสือและเป็นลูกที่ดีของแม่ ไม่ทำให้แม่ผิดหวัง ข้าพเจ้าเป็นนักกิจกรรมของโรงเรียนและเป็นตัวแทนไปแข่งในหลายๆด้าน ซึ่งเป็นสิ่งที่แม่ของข้าพเจ้าภูมิใจมาก
ในทุกๆเรื่องที่ข้าพเจ้าเขียนในวันนี้ บางทีอาจจะไม่สามารถบอกความรู้สึกของข้าพเจ้าที่มีต่อผู้มีพระคุณที่เรียกว่า “แม่” ได้หมด แต่ข้าพเจ้าก็อยากบอกให้ทุกคนรู้ว่า ลูกคนนี้รักแม่มากแค่ไหน
น้ำตาหนึ่งหยดของแม่เทียบกับความเจ็บปวดของลูกล้านเท่า…
ทุกวันนี้…ลูกน้อยที่ท่านคอยห่อหุ้มด้วยปีกและจิตใจค่อยๆรับอาหารจากปากของท่านและเติบโตเพื่อโบยบินทยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ด้วยความสง่างาม และลูกน้อยตัวนั้นกำลังทดแทนคุณท่านด้วยใจจริง

เขียนเมื่อ 2/8/51 ลงชื่อ : ชิน

ID: 6928

"ข้าแต่นางฟ้า ขอความกรุณารับฟังเรื่องราวจากคนดีคนนี้ด้วยเถิด"

วันนี้เป็นวันเริ่มต้นของเดือน สิงหาคม ซึ่งเดือนนี้เป็นเดือนที่ทุกคนให้ความสำคัญกับคุณแม่เป็นพิเศษ

เพราะเป็นเดือนที่ เฉลิมพระชนมพรรษาสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ ตรงกับวันที่ 12 สิหาคมนี้

แต่สำหรับฉัน วันสำคัญอีกวันหนึ่งคือ วันที่ 1 สิหาคม เพราะ เป็นวันเกิดของคุณแม่ของฉัน วันนี้ฉันก็อยากให้คุณแม่มีความสุข

เพราะตลอดทั้งปี คุณแม่ต้องทำงานทุกวัน ไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน เวลาที่ท่านไม่สบาย ท่านก็ยังทนทำงานต่อ

ฉันไม่สามารถช่วยอะไรได้มากมาย นอกจากงานเล็กๆน้อยๆ แม่มักจะบอกฉันเสมอๆว่า "ให้ฉันตั้งใจเรียนหนังสือ

จะได้มีความรู้ติดตัว วันไหนที่แม่ไม่อยู่ ฉันจะได้ไม่ลำบาก" ฉันรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านทำ ก็เพื่ออยากให้ฉันมีความรู้ิ

คุณแม่จะสอนฉันเสมอว่า ไม่มีอะไรที่เรา ทำไม่ได้ ถ้ามีความพยายามซะอย่าง เวลาที่ฉันท้อ ฉันก้อจะนึกถึง

คำสอนของคุณแม่ ความดีที่ฉันเคยทำให้คุณแม่ตั่งแต่ เด็กๆจนถึงตอนนี้ คือการที่ฉัน ตั้งใจเรียน เพราะฉันรู้ว่าเป็นสิ่งที่คุณแม่

ต้องการให้ฉันทำ ฉันเคยทำให้คุณแม่เสียใจหลากครั้ง แต่ในวันเกิดปีนี้ ฉันจะขอให้สัญญาว่า"จะไม่ทำให้คุณแม่

ต้องเสียใจอีก" วันเกิดปีนี้ หนูไม่ขออะไรมาก นอกจากขอให้คุณแม่พักผ่อนจากงาน เหนื่อก็พักก่อน รักษาสุขภาพดีๆน้าค่ะ "

ID: 6892

"ข้าแด่นางฟ้า ขอความกรุณา รับฟังเรื่องราวจากคนดีคนนี้ด้วยเถิด"

กาลครั้งหนึ่ง เมื่อคผู้หญิงคนหนึ่ง ได้เปลี่ยนฐานะของตนเองมาเป็น "แม่" ของเด็กคนหนึ่ง
เริ่มตั้งแต่การแบกรับภาระ 3 เดือนแรก เกิดอาการแพ้ท้อง จะทานอะไรก็วิงวียนไปหมด
ทั้งคลื่นไส้แล้ว อาจียนเล่า ผ่านพ้นไปได้ด้วยผลไม้รสเปรี้ยวนี้แล.... ต่อมา ท้องของหญิงสาว ก็เริ่มป่อง พองทีละน้อยๆ เหมือนลูกบอล

ทำให้รู้สึกว่า ชักจะอึดอัด
แต่ยังไงซะ ต้องอดทน ช่วงนี้ต้องดูแลสุขภาพกายและใจให้มากๆ ทานแต่อาหารที่มีประโยชน์ ทำจิตใจให้แจ่มใส เพื่อสิ่งสิ่งหนึ่งที่กำลังอยู่ภายในร่างกายของเธอ สิ่งนั้นคือ
สิ่งที่สำคัญที่สุด เป็นสิ่งมีชีวิตที่กำลังจะบังเกิดสู่โลกใบนี้ ผู้หญิงคนนี้ต้องทุ่มสุดใจ
เพื่อผ่านพ้นอุปสรรคขั้นแรกให้จงได้
ขั้นที่2 ต้องปลดปล่อยเพื่อให้สิ่งนั้นออกสู่โลกภายนอกได้ เธอต้องใช้ทั้งแรงกาย แรงใจ ความพยายาม และทนกับความเจ็บปวด สุดหัวใจ
และแล้ว เมื่อสิ่งมีชีวิตนี้ได้บังเกิด เธอได้รับควาสุขพร้อมกับน้ำตาที่ปลื้มปิติ และเธอ
ก็ได้รับตำแหน่งใหม่ ที่เรียกว่า "แม่" และสิ่งที่บังเกิด ก็ได้ชื่อว่า "ลูก"
ตั้งแต่ลูก ได้ถือกำเนิด ผู้หญิงที่เรียกว่าแม่ ได้ดูแลด้วยความรักให้คุ้มกับที่อดทนมา
นานแสนนาน เธอพยายามที่จะให้ลูกมีแต่ความสุขสบาย โดยยอมให้ตนเองลำบาก เพื่อลูก
แม่ทำให้ได้เสมอ
ต่อมา ลูก ได้เจริญเติบโตขึ้น แม่ ได้สั่งสอนให้ลูกรู้จักกับโลกใบนี้ ทั้งในด้านความสุข และความทุกข์ อบรมส่งสอนในสิ่งที่ดีๆ คอยดูแลไม่ห่างไกล เป็นกิจวัตรประจำวันของแม่เลยก็ว่าได้ เริ่มตั้งแต่ หุงหาอาหาร อาบน้ำ ดูแลด้านสุขภาพลูก เวลาเจ็บป่วย แม่ก็ดูแลเสมอ แม่ยอมเสียเวลาเพื่อลูกที่รัก แม่เป็นทุกอย่างได้เพื่อลูก เป็นทั้งพนักงานธนาคาร
เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งครูบาอาจารย์ เป็นทั้งหลายต่อหลายอย่าง ที่ได้มอบสิ่งๆให้กับลูก
เป็นสุดยอดของรางวัลแห่งชีวิต ที่เรียกว่า "ความรัก" ทำให้ลูกมีแต่ความสุข
เวลาผ่านพ้นไป ลูกได้เจริญเติบโตขึ้น ได้พบกับสภาพแวดล้อมรอบตัว สังคมรอบตัวมากมาย อาจทำให้หันเหไปกับสิ่งต่างๆที่รุมเร้าเข้ามาในชีวิต แต่แม่ ก็ยัยืนหยัดที่จะคอยดูแลเสมอ ทั้งกล่าวว่า ตักเตือน สั่งสอน ซึ่งบางครั้งอาจเป็นการลดความสัมพันธ์ระหว่างกัน
เป็นการขัดแย้งทางจิตใจ ทำให้ลูกรู้สึกเบื่อหน่าย เอือระอากับแม่ของตนเอง ซึ่งอาจไม่รู้ตัวเลยว่า แม่นั้น สุดแสนที่จะเป็นห่วงลูกบังเกิดเกล้าผู้นี้สุดหัวใจ อย่างไรก็ตาม เพราะการที่แม่อบรมลูกมาเป็นอย่างดี ทำให้ลูก ไม่เคยปิดบังอะไรแม่เลย มีอะไรก็มักจะมาบอกเล่าให้แม่ฟังเสมอ ทำให้ความเครียดภายในจิตใจของลูก ความเป็นห่วงของแม่ และความสัมพันธ์ของแม่ลูกก็กลับมาดีเช่นเดิม และแล้ว ครอบครัวก็กลับมาอบอุ่นอีกครั้งหนึง
กาลเวลาผ่านไปแล้วผ่านไปเล่า หญิงสาวนามว่าแม่ เริ่มเข้าสู่วัยชรา ร่างกายเริ่มเสื่อมสภาพตามอายุขัย โรคภัยเริ่มเข้ามารุมเร้าในชีวิต ในขณะนี้ ลูกอันเป็นที่รัก อยู่ที่หนแห่งใด
ลูก อาจจะมีภารกิจสำคัญในการหาเลี้ยงชีพให้กับครอบครัว แม่ ซึ่งหมดเรี่ยวแรง ก็ได้แต่ปลงสังขาร เข้าหาแต่สิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจที่เรียกว่า ธรรมะ เพื่อทำให้จิตใจบริสุทธุ์ ตัดทิ้งซึ่งความทุกข์ทั้งปวง เพราะความปรารถนาของแม่ ได้เป็นจริงดั่งที่ฝันไว้แล้ว แม่ขอพรไว้ว่า
ขอให้ลูกเป็นคนดี มีอนาคตที่ดี ประสบความสำเร็จในชีวิต ซึ่งลูกก็ได้เป็นไปตามพรที่ขอไว้เรียบร้อยแล้ว ถึงอย่างไรก็ตาม แม่ก็ยังเป็นห่วงลูก ซึ่งอนาคตของ สรรพสิ่งบนโลกนี้
ย่อมเป็นอนิจจัง ไม่เที่ยงตรงแน่นอน ในขณะนั้น ลูกก็ได้นึกถึงแต่ภารกิจของตนเอง และ
คนที่จะมาเป็นคู่ร่วมชีวิตกันในอนาคตอันใกล้ ทำให้ลืม ผู้ซึ่งรักและเอ็นดูเรามาตลอด
ณ ประเทศไทย วันที่ 12 สิงหาคม เป็นวันเฉลิมพระชนมพรรษา ของ "สมเด็จพระนางเจ้า
สิริกิติ พระบรมราชินีนาถ" ซึ่งเป็น "แม่หลวงของแผ่นดินไทย" คนไทยจึงก่อตั้งให้วันนี้เป็น
"วันแม่แห่งชาติ" เมื่อคนที่เรียกว่า ลูก ได้ยินคำคำนี้ ทำให้ระลึกถึง บุคคลที่สำคัญที่สุด
ในชีวิตของ "แม่"

และเขา ก็ได้เตรียม ดอกไม้ประจำของ วันแม่แห่ชาติของไทย ซึ่งก็คือ ดอกมะลิ นำมาร้อยเป็นพวงมาลัย แล้วนำกลับไปหาแม่ แต่ทว่า.......
สิ่งที่เขาจะได้บอกรักกับแม่นั้น มันสายไปเสียแล้ว .......

ยามแก่เฒ่าหวังเจ้าเฝ้ารับใช้

ยามป่วยไข้หวังเจ้าเฝ้ารักษา

เมื่อถึงยามต้องตายวายชีวา

หวังลูกช่วยปิดตาเมื่อสิ้นใจ . . .

นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า บุคคลที่เป็น ลูก ควรให้คามสำคัญกับ บุคคลที่เป็นบุพการี
และผู้มีพระคุณ อย่าง พ่อ แม่ ครูบาอาจารย์ ก่อนที่จะสายเกินไป ...
ดังนั้น เราควรจะเป็นคนที่ดี เพื่อให้มีคนรัก เพื่อให้สังคมเกิดแต่ความสุข ถือซะว่า เป็นการทดแทนพระคุณต่อบุพการี ผู้มีพระคุณที่อุปการะเลี้ยงดูเราตลอดมา ทำให้เรามีวันนี้ได้ ...ดั่งนิทานของข้าพเจ้า เรื่องแม่ ซึ่งได้ให้เห็นว่า บุคคลที่เรียกว่า แม่ นั้น ความสัมพันธ์ที่มีต่อเรานั้นสุดแสนจะเกินคำบรรยาย พรรณนาก็ไม่หมด จึงขอบอกคำนี้แด่แม่ที่รักแค่ 6 พยางค์ว่า "ฉันรักแม่มากที่สุด" ขอบพระคุณทุกท่าน ที่ได้อ่านบทความนี้ ขอให้นำบทความนี้
กลับไปคิดไตร่ตรอง พิจารณา ใช้วิจารณญาณ แล้วกลับไปบอกแด่ผู้เป็นที่รักของเราว่า
"รักแม่"

By Kalifa.

สวัสดี.