เรื่องสั้น : กระบี่ ผีเลื้อ ดาวตก*12

ID: 4363

.. ..
.. ..

เมิ่งซิงหุน กำลังตกใจกับพลังปราณ ที่กำลังจะพุ่งเข้ามาใส่ตน แต่แล้ว เพียงเสี้ยววินาที

"อึกก"

ทั้ง 3 ได้กระอักเลือดดำออกมา ทำให้พลังปราณทีจะปล่อยออกมานั้น ได้หยุดชะงักลง
เมิ่งซิงหุน รีบวิ่งไปเรื่อยๆ จนเห็นมีดสั้นอยู่หนึ่งเล่ม เมิ่งซิงหุนไปเก็บมันมา แล้วทิ้งลูกตุ้ม ลงกับพื้น

เมิ่งซิงหุน กระโดดขึ้นหลังคาบ้าน แล้วกระโดดิ่งลงมาและกุมมีดสั้นลงมาด้วย พร้อมที่จะปักหัวใจทหารยามได้ทุกเมื่อ
...
ทหารทั้ง 3 ต่างหลบมีดอย่างรวดเร็ว แล้วล้อมเมิ่งซิงหุนไว้ พวกมันค่อยๆย่างเข้าหา
เมิ่งซิงหุนเป็นระยะ แล้วเมิ่งซิงหุน พุ่งตัวเข้าใส่ทหารยามคนหนึ่งพร้อมแทงมีดสั้นอย่างที่ไม่เคยเห็นในที่ใดมาก่อน การใช้มีดสันของเมิ่งซิงหุนนั้น มิเพียงใช้แต่เพียงด้านคมเท่านั้น แต่ใช้ตรงส่วนด้ามจับของมีดสั้นด้วย ใช้ในการทุบ อวัยวะต่างๆ
...
เมิ่งซิงหุน ฟัน แทง กรีด เฉือน ทหารยามผู้นั้น อย่างไม่เปิดโอกาส ทหารยามต้องถอยร่นเข้าทุกที ไม่สามารตั้งรับเพลงมีดของเมิ่งซิงหุนได้เลย
...
ทั้งตัวของทหารยามตอนนี้ บาดเจ็บสาหัสมาทุกที ทุกที่มีแต่รอยฟัน เต็มไปหมด อีก2 ทหารยาม เห็นทีว่าไม่ดีแน่ จึงรุมสกรัมเมิ่งซิงหุน อย่างพัลวัน
...
หลายนาทีที่เมิ่งซิงหุนต่อสู้กับทหารยามคนนั้น แต่ละคนมีพลังชีวิตน้อยลงขึ้นทุกที บนสมรภูมิ เริ่มเต็มไปด้วยเลือดดำปนเลือดแดงอยู่กลางหิมะ
...
เมิ่งซิงหุนได้เปรียบเพราะทั้ง 3 ทหารยามเริ่มอ่อนแรงลง เมิ่งซิงหุนจึงฟันรอบทิศ
.....................................................................................................

สักพักใหญ่
แนวตาสีเขียวทอประกายคมกล้า มองไปที่บุรุษสีเข้มคล้ำ กำลังมองดาบของตน อย่างไม่สนใจะไร
ทวนทีโชกไปด้วยเลือด อยู่ในมือเมิ่งซิงหุน บัดนี้ เจ้าของมันตายไปแล้ว เมิ่งซิงหุนจึงเก็บทวนมา แล้วชี้ไปที่ซุนเจี้ยน

" ใช้ได้ ใช้ได้เลยที่เดียว" น้ำเสียงที่แฝงไว้ด้วยความประชด ออกจากปากของมัน
" ไปเป็นเพื่อนเล่นกับ ยมบาลเถอะ เดี๋ยวข้าจะไป!!!" เมิ่งซิงหุนพูดเสร็จ จึงย่างสามขุมเข้าหาซุนเจี้ยนในทันที ในขณะที่ซุนเจี้ยนก็เก้าออกมากุมดาบไว้แน่นมือ
...
To be continued