| อ่านหัวข้อก่อนหน้า :: อ่านหัวข้อถัดไป |
|
| ผู้ตั้ง |
ข้อความ |
|
ID: 136
mo_ar_ri |
|
| stage 10 |
| ลงสนาม: 21 02 2008 |
Point: 2022
View My Character
|
Game Points: 49 |
 |
|
|
 ตอบเมื่อ: 28/03/2008 19:07 เรื่อง: [Fic]ช่วยเม้นท์ด้วยน่ะค่ะ (ด่าได้เลยค่ะ) A_na_ta |
 |
|
นี่เป็นเล่นหนึ่งน่ะค่ะ ช่วยเม้นท์ด้วยน่ะค่ะ
ด่าได้เลยค่ะ ผู้อ่านไม่ผิด บอกความรู้สึกด้วยน่ะค่ะ
A_na_ta
1
By…X_elsis…
ตอนที่ 1 My Stories
“คุณแม่ค่ะ” เด็กหญิงคนหนึ่งพูดขึ้น
“จ้ะ???” ผู้หญิงอายุราว 30 พูดขึ้น
“คุณแม่จะออกไปไหนรึค่ะ??” เด็กหญิงพูดต่อ
“ก็...กำลังจะออกไปซื้อของไงจ้ะ” ผู้หญิงผู้เป็นแม่พูด
“ซื้ออะไรหรอค่ะ???”
“ก็...ไม่บอกหรอกจ้ะ...เอาไว้เซอร์ไพรซ์ลูกล่ะกันน่ะ” แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ออกไป ในขณะที่เด็กหญิงคนนั้นจ้องมองแผ่นหลังของผู้เป็นแม่ อย่างกับแม่จะไม่มีวันที่จะกลับมาได้อีกแล้ว...
กริ๊งๆๆๆๆ กริ๊งๆๆๆๆ
“สวัสดีค่ะ...ตอนนี้คุณแม่ไม่อยู่น่ะค่ะ” เด็กหญิงรับโทรศัพท์ ก็ต้องตกใจกับคำพูดที่คนในโทรศัพท์บอก ถึงกับวิ่งออกไปข้างนอก ท่ามกลางฝนกระหน่ำเทลงมา เด็กสาวมองเห็นแม่ตัวเองกำลังโดนพาตัวขึ้นรถพยาบาล ถึงแม้ว่าผ้าสีขาวนั่นจะปิดร่างที่ไร้วิญญาณของแม่ตัวเองหมด แต่ก็ยังมีอยู่สิ่งหนึ่งที่ไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้น นั่นก็คือความรู้สึกที่อยากจะร้องไห้
จนกลับกลายเป็น ความแค้น ไปในที่สุด...
วันรุ่งขึ้น
“ฮ้าวววววว~~~ ง่วงจังเลย” ผู้ชายคนหนึ่งพูด
“นี่!!!ตื่นเดี๋ยวนี้น่ะ...ตัวเองล่ะนอนตั้งแต่หกโมงเย็น แล้วยังตื่นสายอีก แล้วยังจะบ่นว่าง่วงอีกหรอ???” ตัวเอกของเราพูด
“โธ่...อานาตะ...อย่าบ่นไปหน่อยเลยน่า อยากนอนต่ออ่ะ”
“ห้ามโดยเด็ดขาด!!! ลุกไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้น่ะ เดี๋ยวพวกเราต้องไปที่องค์กรอีกน่ะ”
“คร้าบบบบบ” แล้วผู้ชายคนนั้นก็ลุกไป
ชั้นชื่อ อาซาฮะนา อานาตะ แล้วนี่ก็เพื่อนสนิท(ตั้งแต่เด็ก)ของชั้นชื่อ อิวาตะ ชุน พวกเราเป็นคนขององค์กร Hunter เป็นองค์กรที่มีหน้าที่ในการไล่ล่า สัตว์ชั้นต่ำ(ชั้นด่าแรงไปรึเปล่า)จนถึงแวมไพร์ชั้นสูง แล้วแต่ว่าทางองค์กรจะให้งานอะไร แต่ทุกครั้งชั้นกับชุนก็ได้ทำงานเดียวกันทุกครั้ง เพราะว่าทางหัวหน้าองค์กรเห็นว่า ชั้นกับชุนเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก ดังนั้นงานที่เค้ามอบหมายมาให้ ส่วนมากจะต้องใช้สองคนทั้งนั้นถึงจะสำเร็จ
“เร็วหน่อยก็ดีน่ะ...ชุน...เดี๋ยวพวกเราก็ต้องไปที่องค์กรอีกน่ะ” ท่าทางชั้นจะลืมบอกไปอย่างหนึ่ง เรื่องที่เกี่ยวกับองค์กรรวมทั้งตัวชั้นด้วย ช่วยเก็บเป็นความลับด้วย
“คร้าบบบบบบ....ทราบแล้วคร้าบบบบบ” แล้วไม่นานชุนก็ออกมาจากห้องอาบน้ำ แล้วพวกเราก็ไปที่ทางเข้าองค์กร
“ทำไมน้า...ชิกกี้จังต้องทำทางเข้าแบบนี้ด้วยล่ะ???” ชุนพูดระหว่างที่พวกเราหยุดอยู่หน้าองค์กร จะบอกลักษณะประตูทางเข้าให้ฟัง นั่นก็คือ...บ้านหมานั่นเอง ทั่วประเทศมีทางเข้าองค์กรอยู่ 10,000 ทางทั่วประเทศ
“ไม่รู้หรอกน่ะ...แต่ว่า...ทำไมเรียกชื่อหัวหน้าซะน่ารักเชียวล่ะ???”
“ก็จะให้ทำไงล่ะ...ก็หัวหน้าชื่อ...ชิกาโกะ นี่น่า” ชุนพูด
“เอาเถอะ...รีบไปดีกว่า เดี๋ยวตำแหน่งนักล่าดีเด่นจะเป็นของคนอื่น”
“ไม่ต้องห่วง...ยังไงพวกเราก็ต้องได้อยู่แล้วล่ะ (^U^)”
“คิดง่านเกินไปหน่อยรึเปล่าน่ะ” แล้วพวกเราก็ต้องมุดเข้าบ้านหมา (อีกจนได้) ผ่านไป 3 นาที ก็มาถึงห้องที่ทำงานของหัวหน้า ชั้นได้บอกรึยังว่าองค์กรของพวกเราอยู่ใต้ดิน
“อรุณสวัสค่ะ/ครับ หัวหน้า!!!”
“มากันแล้วรึ คงรู้น่ะว่าเรียกมาทำไม”
“ค่ะ/ครับ”
“พวกเธอลองมาดูที่ land H ดูสิ” หัวหน้าพูดพร้อมกับพา(เรียกว่าลากดีกว่ามั้ง)พวกเราไปที่ห้องดูแผนที่
“ทำไมล่ะค่ะเนี่ย??? วันนี้พวกแวมไพร์มีงานแถวนั้นหรอ???”
“ไม่ใช่หรอก...เมื่อวานเกิดเรื่องน่ะสิ”
“เรื่องอะไรหรอครับ???”
“ก็...เมื่อวานนี้มีไลแคนตัวหนึ่งออกอาละวาดน่ะสิ”
“ไลแคนเลยหรอ!!! รู้สึกว่าพวกมันจะไม่กลัวพวกแวมไพร์แล้วน่ะ” ชั้นพูดพร้อมกับทำท่าน่ายินดีสุดๆ ชั้นกับชุน เกลียด แวมไพร์เข้าไส้เลย
“แล้วก็ไม่เห็นจะต้องไปฆ่าเลยนี่...ปล่อยให้เป็นหน่วยจับก็พอแล้วนี่นา ไม่ต้องถึงมือพวกเราก็ได้” ชุนพูด
“ถ้าเป็นอย่างงั้นได้ก็ดีสิ...แต่...มันได้ฆ่าแม่ของเด็กคนหนึ่งไป”
“เด็ก” ชุนพูด ส่วนชั้นก็ยังดูแผนที่อยู่
“อืม...นี่ไงล่ะ...เอ้า!!!แม่หนูน้อย เธอออกมาได้แล้วล่ะ” หัวหน้าเรียก แล้วเด็กหญิงก็ออกมาจากห้องของหัวหน้า ลักษณะของเด็กคนนี้...กลิ่นอย่างนี้...ความรู้สึกนี้...เป็นของ...
“คนนี้น่ะหรอ??? แล้วหัวหน้าจะให้พวกเราสอบปากคำเธอหรอ???”
“เปล่า...แต่จะรบกวนเธอรับเด็กนี่ไปเลี้ยงทีน่ะ!!!” หัวหน้าพูด ทำให้ชั้นกับชุนถึงกับอึ้ง (O[]O)
“ทะ...ทำไมท่านไม่เอาไปซะเองล่ะ???” ชุนพูด
“ถ้าชั้นเอาไปได้ ชั้นจะเรียกพวกเธอมางั้นเรอะ!!! ช่วยหน่อยเถอะ เด็กคนนี้มาที่นี่ตั้งแต่เมื่อวานนี้ แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกับชั้นเลย” หัวหน้าทำหน้ากลุ้มสุดๆ
“ก็เลยให้พวกเรารับเคราะห์แทน...ว่างั้นสิน่ะ” ชุนพูด พร้อมกับกอดอกแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ใช่เลย!!! ช่วยหน่อยเหอะ พวกเธอน่ะใกล้ชิดกับชั้นมากที่สุดแล้ว ชั้นไม่มีใครอื่นแล้วน่ะ ฮือๆๆๆ ขอร้องเหอะ” หัวหน้าพูด พร้อมกับบีบน้ำตา หัวหน้าเนี่ย...ทำเหมือนเมื่อก่อนเลยน่ะ แต่ว่า...คนสำคัญของหัวหน้าโดนพวกแวมไพร์ฆ่าตาย ก็เลยทำให้หัวหน้าเกลีบดพวกนี้มากเช่นกัน
เมื่อ 5 ปีก่อน
“พวกเธอเป็นไรไป” ผู้หญิงคนหนึ่งพูด ลักษณะท่าทางดูเป็นคนอายุราว 25 ขึ้น
“...” ชั้นกับชุนไม่ได้พูดอะไร เอาแต่นั่งนิ่งเงียบท่าเดียว
“ถ้าพวกเธอไม่พูดอะไร งั้นชั้นจะ...นั่งเป็นเพื่อนเธอ” ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมกับเข้ามานั่งแทรกระหว่างชั้นกับชุน
“...”
“ยังไม่คุยอีกหรอ??? มองหน้าชั้นสักนิดก็ได้น่ะ” ผู้หญิงคนนั้นพูดต่อ
“...”
“อืม...ไม่มอง...งั้น...ชั้นจะนั่งอยู่ตรงนี้ด้วย” แล้วเวลาก็ผ่านไป 2 ชั่วโมง ชั้นก็ยังเห็นว่าเค้ายังนั่งอยู่กับที่ ชั้นจึงคิดว่ายังไงเค้าก็ไม่ใช่แวมไพร์ และไม่ใช่คนเลว
“...คุณไม่หนาวหรอค่ะ???” ชั้นเริ่มพูดกับเค้าทั้งทีน้องของชั้นก็ยังไม่พูดอะไรตามเดิม
“ในที่สุด...บรื๋อออออ....ก็...งั่กกกก...ยอมพูด....บรื๋อออ...กับชั้นแล้ว...แฮ่ๆๆ ดีใจจังเลย” เค้าพูดพร้อมกับกอดอกด้วยความหนาวเย็น
“แล้ว...หนูไม่หนาวหรอ???”
“พวกเรา...ไม่รู้สึกหนาวเลยสักนิด” ชั้นก็ยังพูดต่อไป แต่ชุนไม่พูดอะไร
“ทำไมล่ะ???”
“เพราะ...ว่าพวกเราเพิ่งเสียพ่อกับแม่เมื่อกี้นี้”
“อ๋อ...ถ้าเรื่องนั้นชั้นรู้แล้วล่ะ!!!”
“เอ๋??? คุณรู้ได้ไงกัน”
“ก็เพราะว่าชั้นเป็น...Hunter...ไงล่ะ” ในตอนนั้นที่เค้าพูดกับชั้น สายตาของเค้าไม่ได้โกหก เป็นสายตาที่อ่อนโยนมากๆ
“Hunter คืออะไร” ชุนเริ่มพูด
“ก็คือ...องค์กรที่ไล่ล่าพวกอมนุษย์น่ะสิ...มีมากมายในการ์ตูนน่ะ”
“งั้น...ผมจะเป็นได้ยังไงกัน” ชุนพูด
“งั้น...พวกเธอต้องตอบคำถามข้อนี้ให้ได้ก่อน แล้วชั้นจะรับพวกเธอมาเข้าองค์กร”
“อะไรล่ะค่ะ??? ว่ามาเลยค่ะ” ชั้นพูด
“ทำไม...เมื่อกี้พวกเธอถึงไม่พูดกับชั้นเลยล่ะ??? แล้วทำไมต้องรอตั้ง 2 ชั่วโมงกว่าพวกเธอถึงคุยกับชั้นได้”
“ก็เพราะว่า...พวกเราจะลองดูว่าคนที่เข้ามาแต่ล่ะคนเป็นใคร ถ้ารอได้ไม่ถึง 2 ชั่วโมง ก็แสดงว่าเค้าคนนั้นที่เข้ามาไว้ใจไม่ได้ แล้วอีกอย่างจะดูด้วยว่าคุณเป็นแวมไพร์ที่ฆ่าพ่อแม่พวกเรารึเปล่า ถ้าใช่คุณก็ต้องลงมือฆ่าชั้นแล้วแหละ” ชั้นพูด
“...” เค้าไม่พูดอะไรเพียงแต่มองมาที่ตาของชั้นกับชุน
“พวกเธอมีสายตาที่แน่วแน่และมุ่งมั่น พวกเธอชื่ออะไรล่ะ???”
“อานาตะ...อาซาฮานะ อานาตะ...”
“แล้วเธอล่ะ น้องชาย”
“...ชุน...อิวาตะ ชุน ”
“ตั้งแต่นี้ต่อไปพวกเธอได้รับเข้าสู่องค์กรเรียบร้อยแล้ว” เพียงแค่ได้ยินแค่นี้กลับทำให้ชั้นกับชุนถึงกับดีใจสุดขีด
“แล้ว...คุณล่ะค่ะ...ชื่ออะไรค่ะ???” ชั้นถามเค้าต่อ
“ชั้นชื่อ ชิกาโกะ เรียกชั้นว่าหัวหน้าก็ได้”
“แล้วทำไมคุณถึงออกมาข้างนอกอย่างนี้ล่ะค่ะ...หิมะตกแรงอย่างนี้มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่ออกมานอกบ้าน”
“ด่าแรงจัง...ก็ไม่มีอะไรหรอก...เพียงแต่คิดถึงเรื่องเก่าๆน่ะ” แล้วผู้หญิงคนนี้ก็พาพวกเรามาที่บ้านของเค้าเอง เค้าบอกด้วยว่า ไม่ต้องเกรงใจ ทุกอย่างที่นี่ใช้ได้หมด
“อานาตะ” ชุนพูด
“...”
“อานาตะ” ชุนพูดอีกครั้ง
“...”
“อานาตะ!!!” คราวนี้ไม่พูดแล้ว ตะโกนเลยแหละ
“อะ...อะไรหรอ??? ชุน”
“เธอมัวคิดถึงอะไรอยู่เนี่ย???”
“ก็ไม่มีไรมากหรอก โอเคค่ะหัวหน้า!!!พวกเราจะเลี้ยงเด็กคนนี้ให้ดีที่สุดเองค่ะ”
“หา!!!(O[]O) นี่รู้ตัวรึเปล่าเนี่ย ว่าพูดอะไรออกมา”
“รู้สิ!!! แล้วอีกอย่างบุญคุญที่เค้าทำไว้ให้พวกเรา สิ่งที่พวกเราทำครั้งนั้ก็ยังไม่หมดน่ะ” ชั้นพูดพร้อมกับลากชุนออกจากองค์กร แล้วในเวลาต่อมาชั้น ชุน และเด็กหญิงก็มาถึงที่บ้านอย่างปลอดภัย
“นี่...เธอชื่ออะไรหรอจ้ะ???” ชั้นถามเด็กน้อยพร้อมกับมีชุนนั่งดู T.V.
“...”
“ไม่ต้องกลัวพวกเราหรอกน่ะ ยังไงพวกเราก็ไม่ทำร้ายเธอหรอก” ชุนพูดพร้อมกับนั่งกินขนมปัง
“...” เด็กหญิงไม่พูดอะไรตอบ แถมยังไปนั่งห่างๆอีกด้วย
“ไม่ต้องกลัวพวกเราหรอกน่ะจ้ะ...งั้นเดี๋ยวพี่มาน่ะ...”
“ไปไหนหรอ???” ชุนพูด
“ไปห้องน้ำสิย่ะ”
“พวกพี่เป็น Hunter หรอค่ะ???” เด็กคนนี้ยอมพูดแล้ว ทำให้ชั้นไม่ได้ไปห้องน้ำ แต่มาฟังเด็กคนนี้พูดแทน
“ใช่...ทำไมหรอ???” ชุนพูด
“คุณช่วยให้หนูเป็นด้วยได้ไหมค่ะ???”
“คงได้น่ะ แต่ว่าการฝึกค่อนข้างจะลำบาก เธอทนได้หรอ???” ชั้นพูดต่อ
“ไม่ว่ายังไงก็จะทนค่ะ...ขอร้องเถอะค่ะ ให้ชั้นเข้าองค์กรนี้เถอะ”
“งั้น...พรุ่งนี้ พวกเราก็ไปดูกันเลย” ชุนพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากที่นั่ง
“ขอบคุณพี่ทั้งสองมากน่ะค่ะ!!!” เด็กหญิงพูด จริงสิ!!! เราจะเรียกแค่ว่าเด็กหญิงไม่ได้แล้ว
“เอ่อ~~~ งั้นพี่ขอถามหน่อยสิจ้ะ หนูชื่ออะไรหรอจ้ะ” ชั้นถาม
“...คา...คา...นะ...คานะ...ค่ะ (-///-)”
“แหม...บอกชื่อแค่นี้เอง ไม่เห็นจะต้องอายเลย” ชั้นพูดพร้อมกับลูบหัวของคานะจัง เด็กคนนี้ทำทรงผมที่ดูแล้วรู้สึกสบายใจจังเลย นั่นก็คือ คานะทำผมยาวปิดคอ
“ค่ะ...” (^U^)
ตอนที่ 2 ความหมายของคำว่า “พี่น้อง”
“เอ้า!!! ตื่นเร็วทุกคน วันนี้พวกเราต้องพาคานะจังไปที่องค์กรน่ะ” ชั้นพูดหลังจากที่ชั้นตื่นนอนพร้อมกับอาบน้ำทำข้าวเช้าเสร็จแล้ว แต่สิ่งที่ชั้นเห็นอยู่ตอนนี้ก็คือ...ทั้งสองยังนอนกันอยู่เลย
“คานะจัง...ไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็ลงมากินข้าวเช้าดีกว่า อย่าขี้เกียจตามคนสันหลังยาวน่ะจ้ะ...” ชั้นพูดกับคานะจังที่กำลังสะลึมสะลือ แล้วชั้นก็เหลือบไปเห็นชุน อุตส่าห์ด่ามันแล้ว นึกว่ามันจะโกรธบ้างแต่...
“ตื่นเดี๋ยวนี้น่ะ!!!”
“โอ้ยยยยยยยย....หนวกหู” ชุนตะโกนใส่ชั้น พร้อมกับดึงผ้าห่มที่ชั้นดึงมาเมื่อกี้กลับไป รู้ไหมว่าถ้าทำให้ชั้นโกรธเมื่อไหร่ นายจะไม่ได้ตายดีแน่ๆชุน
“ตกลงว่าไม่ตื่นใช่ป่าว???” ชั้นหันไปถามชุน
“อืม”
“ได้เลย...คานะจังรีบอาบน้ำน่ะจ้ะ แล้วลงไปกินข้าว กินให้หมดเลย อย่าเหลือไว้ให้กับคนที่ขี้เกียจน่ะ!!!” ชั้นพูดพร้อมกับเหลือบดูชุนเล็กน้อย สรุปคือ...
“ว้ากกกกก!!!!! อย่าน้า เราเองก็ทำกับข้าวไม่เป็นด้วยสิ ตื่นแล้ว!!!!” ชุนตะโกนพร้อมกับเก็บที่นอนเรียบร้อยเชียว สำหรับหมอนี่เรื่องกินเรื่องใหญ่
“ค่ะ!!” ตอนนี้พวกเราก็เหมือนครอบครัวเดียวกัน ถ้าพูดให้ลึกลงไปอีกก็คงเป็นพ่อ แม่ ลูกล่ะมั้ง ก็เพราะว่า คานะเพิ่งอายุแค่ 10 ปี ส่วนชั้นกับชุนก็อายุ 15 ปี แล้วก็ชุนเนี่ยก็สูงเหลือเกิน อิจฉาจังเลย อย่าไปบอกชุนน่ะ...พ่อแม่ลูกหรอ (O///O)
“เอาล่ะ!!! เสร็จแล้ว” คานะจังพูดในระหว่างที่ชั้นกับชุนยังทานข้าวยังไม่เสร็จ
“ดูคานะจังตื่นเต้นจังเลยน่ะ” ชั้นพูดพร้อมกับซดน้ำซุป
“ค่ะ วันนี้คานะต้องทำให้ดีที่สุดค่ะ” คานะจังลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วก็ทำท่าหยั่งกับกำลังจะไปพิชิตมารที่เขาที่ไกลแสนไกลงั้นแหละ
“ไม่ต้องรีบนักล่ะ เดี๋ยวจะไม่สำเร็จ” ชุนพูดพร้อมกับลูบหัวของคานะจัง
“ขอบคุณค่ะที่ช่วยคานะ”
“ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นหน้าที่ของพวกเราที่ต้องดูแลเธอให้มีความสุขมากที่สุด” ชั้นพูดพร้อมกับซดน้ำซุปอีกครั้ง ก่อนที่จะต้องจัดการล้าง
“เดี๋ยวคานะช่วยน่ะค่ะ...” คานะพูดระหว่างที่ชั้นยกจานและถ้วยไปที่อ่างล้างจาน
“ไม่ต้องก็ได้จ้ะ!!!” ชั้นพูดพร้อมกับจัดการล้างจาน
“ไม่เป็นไรค่ะ...คานะอยากที่จะตอบแทนน่ะค่ะ” คานะจังพูด ทำให้ชั้นต้องหยุดล้างจานทันที
“คานะจังฟังน่ะ พวกเราน่ะอยู่กันแบบนี้...ไม่ได้อยู่กันด้วยบุญคุณหรอก”
“ใช่แล้วล่ะคานะ พวกเราก็ถือว่าเธอคือน้องสาวของพวกเราโดยสมบูรณ์แล้ว” ชุนพูด หนอย~~~ไม่ช่วยกันล้างจาน แล้วยังทำปากดีอีก น่าถีบนัก
“ฮึก....ฮึก...ฮือๆๆๆๆ”
“คานะร้องทำไมล่ะเนี่ย” ชั้นพูดพร้อมกับจับหน้าของคานะให้เงยขึ้น
“คานะ...คานะ...ขอบคุณมากค่ะ...เพราะว่าคานะไม่เคยมีพี่มาก่อน คานะรู้สึกมีความสุขจังค่ะ!!!” คานะจังพูดพร้อมกับโผเข้ากอดชั้นกับชุนพร้อมกัน
“คานะขอพูดอย่างงี้สักครั้งได้รึเปล่าค่ะ???”
“อะไรหรอ??” ชั้นพูด
“ขอเรียกพวกพี่ว่า ‘ป่าป๊า’ กับ ‘ม่าม๊า’
(O[]O) แล้วคานะก็เข้ากอดพวกเรา คานะจะรู้ไหมน่ะ ว่าเค้าพูดอย่างงี้ทำให้ชั้นใจสั่นมากแค่ไหน (-///-)
“พวกพี่เนี่ยชื่ออะไรกันหรอ??? เมื่อวานลืมถาม”
“นี่...พวกเรายังไม่บอกชื่อกันเลยหรอ???”
“อืม” คานะพูด
“งั้นก็...พี่ชื่อ...อานาตะ...ส่วนคนนี้ชื่อ ชุนจ้ะ!!!”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” คานะพูดพร้อมกับโค้งให้กับพวกเราสุดตัว
“ไม่ต้องโค้งกับพวกเราก็ได้จ้ะ” ชั้นพูด
“พี่อานาตะค่ะ??? คำว่าพี่น้องแปลว่าอะไรค่ะ???” คานะพูดพร้อมกับเข้ากอดชั้นอีกแล้ว เขินน่ะเนี่ยคานะ (>///<)
“คำว่าพี่น้องก็คือ...การที่เรามีพี่หรือน้อง หรือมีทั้งสอง คอยที่อยู่เป็นเพื่อนเรายามที่เราเหงา หรือคอยอยู่ช่วยเหลือและปกป้องเราจากภัยอันตราย ยกตัวอย่างเช่น ถ้าคานะมีน้อง คานะก็จะมีคนไว้คลายความเหงา ถ้าคานะมีพี่ พี่คนนั้นก็จะคอยปกป้องคานะ รอจนกว่าคานะจะโตเป็นผู้ใหญ่ไงล่ะ” ชั้นพูดพร้อมกับกอดคานะตอบแล้วก็จับที่หน้าของคานะ ตามจริงชั้นก็เคยมีน้องอยู่เหมือนกัน เป็นฝาแฝดด้วย แต่...ตั้งแต่ตอนนั้นเค้าก็...ตายไปแล้ว
“งั้นแสดงว่า...คานะก็มีพวกพี่น่ะสิค่ะ”
“ใช่แล้วล่ะ คานะจัง” ชุนตอบ
“ฮิๆๆ คานะมีความสุขจังเลยค่ะ”
“ว่าแต่...นี่พวกเราจะไม่ไปที่องค์กรกันหรอ???” ชุนถาม ลืมไปเลยน่ะเนี่ย
“ไปสิ...ออกเดินทางกันเถอะ |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
 |
|
ID: 136
mo_ar_ri |
|
| stage 10 |
| ลงสนาม: 21 02 2008 |
Point: 2022
View My Character
|
Game Points: 49 |
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 28/03/2008 19:10 เรื่อง: |
|
|
มันขาดไปนิดหน่อย
ต่อน่ะค่ะ
“ไปสิ...ออกเดินทางกันเถอะ” ชั้นพูดพร้อมกับเดินนำขบวน เมื่อไปถึงที่ประตูองค์กร ทำให้คานะอึ้งไปชั่วขณะ จะไม่ให้อึ้งได้ไงกัน ก็มันเป็นบ้านหมานี่นา แต่ยังไงคานะก็ต้องเข้าเพราะชุนผลักคานะเข้ามา ไม่มีความอ่อนโยนเลยน่ะ แต่คานะก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่แค่ตื่นเต้นก็เท่านั้น แล้วตอนนี้พวกเราก็มาถึงที่องค์กร
“ทำให้ดีที่สุดล่ะกันน่ะจ้ะ!!!” ชั้นพูด
“ค่ะ!!! จะพยายามค่ะ” คานะพูดพร้อมกับเดินไปที่ที่เค้าทำการทดสอบ
“ไม่ต้องตะโกนก็ได้ อายคนอื่นเค้า” ชุนพูด
“มันไม่มีใครหรอกน่า...แถวนี้น่ะมีแค่ชั้นกับนายเท่านั้นแหละย่ะ” ชั้นพูดพร้อมกับหันไปผลักเค้านิดหน่อย
“ต๊าย!!! หนุ่มสาวคู่นั้นดูเหมือนพ่อแม่จังเลย มาส่งลูกหรอค่ะ???”
“ไม่ต้องหันไปน่ะ อานาตะ ชั้นว่าเธอคงรู้แหละว่านั่นใคร” ชุนกระซิบข้างหูชั้น
“อืม รู้สิ!!! นับ 1-3 แล้วค่อยพูดชื่อน่ะ” ชั้นก็กระซิบข้างหูบ้าง
“อืม”
“1…2…3” ชั้นเป็นคนนับ
“หัวหน้า” ชั้นกับชุนตอบพร้อมกัน
“ง่ะ...รู้ได้ไงกันเนี่ย” หัวหน้าตอบได้อย่างหน้าตายมากเลยน่ะ
“มีอะไรค่ะ???” ชั้นเริ่มพูดก่อน
“มีสิ...ต้องมีแน่ ตามมาสิทั้งสองคนเลย” แล้วชั้นกับชุนก็เดินตามพัวหน้าเข้าห้องทำงานของหัวหน้าเอง
“คือว่า วันนี้ต้องรบกวนพวกเธอให้ไปเฝ้าที่ Land R หน่อยสิ”
“อ้าว??? คราวนี้มันอะไรอีกล่ะ” ชุนตอบ
“คงมีอะไรมาอาระวาดอีกล่ะสิ” ชั้นพูด
“โอ้!!! อานาตะเธอเดาได้ถูกเผงเลย เธอนี่ฉลาดจังเลย”
“แหะๆๆก็ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ...ว่าแต่จะให้ไปตอนไหนค่ะ???” ชั้นพูด
“คืนนี้”
“หา!!! คืนนี้ แล้ว...คานะจังจะทำไงล่ะ???” ชั้นตะโกน
“ก็ให้เค้าหลับไปก่อนสิ แล้วพวกเธอค่อยออกมา”
“แต่ผมไม่อยากไปแถวนั้นนักหรอกครับ” ชุนพูด
“ไปหน่อยเถอะน่า...ไม่งั้นรางวัลดีเด่นจะไม่ได้น่ะ”
“นั่นแหละถึงต้องไปมากที่สุดล่ะ!!!” ชุนพูด แต่หัวหน้ากลับหัวเราะเบาๆ แล้วก็ต้องไปตอนกลางคืนด้วยสิ เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมง คานะจังก็ออกมาพร้อมกับใบประกาศการเป็น Hunter ฝึกหัด
“สำเร็จแล้วน่ะ คานะจัง” ชั้นพูดพร้อมกับโผเข้ากอดคานะ
“ค่ะ!!!” |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
ID: 1866
monoic |
|
| stage 11 |
| ลงสนาม: 19 03 2008 |
Point: 3454
View My Character
|
Game Points: 535 |
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 28/03/2008 19:11 เรื่อง: |
|
|
อืม.....เหมือนแต่งการ์ตูนมากกว่าฟิคนะว่าแต่ถ้าแต่งฟิคคือต้องมีแรงบันดานใจมาจากหนังการ์ตูนหรือสิ่งที่ชอบนี่เอามาจากไหนหรือถ้าแต่งขึ้นมาเองต้องพูดว่านิยายถึงจาถูกนะแล้วก้........ตั้งกระทู้ผิดแล้วอ่ะต้องไปตั้งที่ลาน Show Off  |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
ID: 136
mo_ar_ri |
|
| stage 10 |
| ลงสนาม: 21 02 2008 |
Point: 2022
View My Character
|
Game Points: 49 |
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 28/03/2008 19:11 เรื่อง: |
|
|
 ช่วยเม้นท์ให้ด้วยน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ  |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
ID: 136
mo_ar_ri |
|
| stage 10 |
| ลงสนาม: 21 02 2008 |
Point: 2022
View My Character
|
Game Points: 49 |
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 28/03/2008 19:12 เรื่อง: |
|
|
ขอบคุณค่ะ พอดีว่าเป็นเด็กใหม่น่ะค่ะ  |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
ID: 136
mo_ar_ri |
|
| stage 10 |
| ลงสนาม: 21 02 2008 |
Point: 2022
View My Character
|
Game Points: 49 |
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 29/03/2008 00:26 เรื่อง: |
|
|
| ตอนที่ 3 ย้ายไปที่บอร์ด show off แล้วค่ะ |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
ID: 2518
Zexion06 |
|
| stage 1 |
| ลงสนาม: 29 03 2008 |
Point: 63
|
Game Points: 0 |
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 30/03/2008 00:09 เรื่อง: |
|
|
| สนุกมากๆงับ เปนกำลังใจให้ |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
ID: 480
blue |
|
| stage 1 |
| ลงสนาม: 25 02 2008 |
Point: 48
|
Game Points: 0 |
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 01/04/2008 16:44 เรื่อง: |
|
|
เยี่ยมครับ  |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
ID: 2204
Sscromb |
|
| stage 1 |
| ลงสนาม: 24 03 2008 |
Point: 22
|
Game Points: 0 |
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 02/04/2008 15:55 เรื่อง: |
|
|
| หนุกจัง |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
ID: 136
mo_ar_ri |
|
| stage 10 |
| ลงสนาม: 21 02 2008 |
Point: 2022
View My Character
|
Game Points: 49 |
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 04/04/2008 22:30 เรื่อง: |
|
|
| ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเม้นท์น่ะค่ะ |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
