เรื่องสั้น : กระบี่ ผีเสื้อ ดาวตก*10

ID: 4363

...
สวัสดีครับ ผมหายตัวไปนานเลย เห็นแม็คการ์ตูนเงียบเหงาไปหน่อย เลยพิมพ์กระบี่ ผีเสื้อ ดาวตก ออกมาแล้ว อีกตอนหนึ่ง ขอบคุณมากครับ ขอให้ทุกคน มาฝากผลงาน กลอน ฯลฯ อย่างที่พี่เขาให้เสนอผลงาน กันเยอะๆ นะครับ ก็ช่วยกันมาคิด เขียน เพียร พยายาม ในการเขียนเรื่องสั้นหรืออะไรก็ตามแต่ ช่วยกันเข้ามาฝากผลงานของตัวเองด้วยนะครับ เพราะ ตอนนี้ ผมรู้สึกเหงา ไม่มีใครมาขึ้นหัวข้อใหม่ ใน ลาน Show off กันเลย ฝากด้วยนะครับ

ขอบคุณมากครับ.. ที่ให้โอกาสผมในการปั่นต้นฉบับ
ด้วยความหวังดี จากสาวก MCT.NET คนหนึ่ง
Likimaru
...

อ้าก!!! เจ้า . เจ้าบัดซบ พวกเจ้า ไปข้ามันนน
...
สิ้นคำสั่ง ขุนพลจอมโหด ทหาร 10 นาย ซึ่งฝีมือระดับ เอ่อ เก่งมาก
.
วิ่งเข้ามา แล้วก็กระโดขึ้นไปอยู่ข้างหลัง 5 ข้างหน้า ไม่ต้องบอก
...
“เฮอะ ฝีมือเยี่ยงเจ้า ควรแล้วหรือที่จักต่อกรกับข้าผู้นี้!!!” เมิ่งซิ่งหุน
ถาม โดยไม่ต้องการคำตอบ
แล้วก็เสกดาบมา แต่ เฮ้ย มัน ทำไมมันเสกไม่ได้ฟะ!!!
เมิ่งซิ่งหุนรีบนำอาวุธลับที่เหลืออยู่ ซัดจนทหารกระจุย ฉึก ฉึก ฉึก
แต่มันก็สร้างได้แค่บาดแผลขนาดปานกลาง เพราะเมิ่งซิ่งหุน ซัดเอาตัวเผ่นไว้ก่อน จึงไม่ได้ใส่ปราณเข้าไป..
“ เฮ้ย นี่อาวุธของเจ้าใช่หรือไม่ ” ทหารคนหนึ่ง พูดแล้วซัดอาวุธลับของเมิ่งซิ่งหุน สกัดไว้

ปั้ก ปั้ก ปั้ก
ในขณะที่ เมิ่งซิงหุนไต่กำแพงเพื่อไปเอาดาบในกล่อง (ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะใช่หรือปล่าว) ก็ได้หยุดไว้ แล้วใช้พลังปราณ หยิบอาวุธลับทั้ง3ออกมาจากกำแพงเมือง ที่ปักคาไว้
“เล่นไม่เลิก ไอ้พวกนี้!!!”มิ่งซิงหุน สบถอยู่ในลำคอ
..
เมื่อเจอกล่องทั้ง2กล่อง เมิ่งซิงหุน แทบกระอักเลือด เพราะภายในทั้ง 2 กล่อง มี อาวุธลับ 1 แท่ง แต่ดูรู้สึกผิดปกติยังไงก็ไม่รุ กับ ลูกตุ้ม เพราะเป็นอาวุธที่หนักที่สุด และเคลื่อนไหวได้ช้าที่สุด!!!!
.แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย

เมิ่งซิงหุนเห็นแค่ทหาร 10 คนเท่านั้น ที่เหลือ ได้แต่ยืนดูคมดาบของตน อย่างไม่สนใจใยดีอะไร
....
ทหารทั้ง 10 นาย โผล่ขึ้นมาต่อหน้าเมิ่งซิ่งหุน แล้วก็ซัดพลังปราณเข้าให้ จาก 10 ด้าน 10 มุม 10ทิศ!!!
เมิ่งซิ่งหุนย่อตัวลง ทำให้ทหารทั้ง 10 ปะทะพลังปราณกันเองที่ใส่กัน จนสุดแรง

ตูมมมมม!!!!!!!!!!! เปรี้ยง !!! ป้าด !!!! ปู้ด !!!!!!!!!!! (เฮ้ย อันนี้ไม่เกี่ยว)

“อ้าว ? ของหล่น”

เมิ่งซิงหุนแกล้งทำเป็นหยิบของ เพื่อกวนจอมทัพระดับเทพเข้า

เมื่อผลสำเร็จ เมิ่งซิงหุน ก็ยกลูกตุ้ม สุดแรง แล้วฟาดทหารที่วิ่งเข้ามาหา
Toooommmmmmmmm
“ว่าไง อยากเข้ากันมาเร็วดีนัก 555+” เมิ่งซิ่งหุนนึกสมน้ำหน้า
แล้วจอมดาบคนนั้นก็ลุกขึ้นมา บันดาลโทสะเป็นอย่างมาก
“หนอย ไอ้เบื้อกบัดซบนี่ จงละเอียดเป็นธุลีซะ ย้าก!!!” ขุนทหาร ใส่ท่าไม้ตายดาบ ด้วยพลังปราณที่น่ากลัว
..
เซลล์เล็กๆสีเขียวๆที่รวมตัวกันเป็นหนึ่งนัยน์ตาสีเขียวที่ เต็มไปด้วยรัศมีต่างๆ
ที่ส่องประกายน่ากลัวยิ่ง.
..
เมิ่งซิ่งหุน คาดไม่ถึงว่า จอมดาบผู้นี้ สามารถเรียกปราณที่ร้อนแรง มาใส่อาวุธตน จนเป็นท่าไม้ตาย ที่หาได้ยากยิ่ง
...
อ้าก อ้าก อึก โอ้ยยยย
ชาวบ้านเหล่านั้น น่าอนาถยิ่ง เมื่อต้องปราณรัศมี ก็เหมือนธุลี หายไปในอากาศธาตุ
“เจ้า เจ้า” เมิ่งซิ่งหุน พูดด้วยความเคียดแค้น
“พูดเป็นอยู่คำเดียวรึไงว่ะ 555+” ซุนเจี้ยน ถากถางเมิ่งซิงหุนสุดประมาณ
“หึ” เมิ่งซิงหุนสบถในลำคออีกครั้ง แล้วซัดอาวุธเข้าให้
.
แต่มันก็แค่เอาเลือดออกมาเท่านั้นแหละ
“หนอย เจ้า บังอาจดูถูกข้าหรือ”
“อย่างเจ้า น่าจะไปอยู่ยมโลกมากกว่า” เมิ่งซิ่งหุน ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ ชาวบ้านพวกนั้น จะต้องไม่ตายโดยสูญเปล่า
จอมดาบทั้ง 2 คน ได้วิ่งเข้ามาฟันเมิ่งซิ่งหุน เมิ่งซิ่งหุน ก็ทำลายอาวุธของตนที่หนักเหลือเกิน มันคือลูกตุ้ม
ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!
เปรี้ยง
เมิ่งซิ่งหุน ใช้วิชาตัวเบาระดับไหน ก็ไม่รู้ ไต่ขึ้นไปเพื่อหลบจากพลังปราณที่ตนยัดใส่เข้าไว้
..
แต่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น เมื่อจอมดาบ คนหนึ่ง เกิดตายขึ้นมาเพราะพลังปราณของเมิ่งซิ่งหุน
............................................
ย้อนไปที่เหลิ่งเยี่ยน และชาวบ้านทั้งหลาย ก็พากันหลบไปอยู่ในกำแพง ต่างพากันเชียร์เมิ่งซิ่งหุน
“ชนะให้ได้นะพ่อหนุ่ม”
“ฆ่ามัน ให้สิ้นซาก”
“พี่ชายต้องชนะ นะ เย้ เย้”
“ความหวังของพวกเรา อยู่ที่พวกเจ้าแล้วนะ”
...
โปรดติดตามตอนต่อไป เอ้อ เกือบลืม ผมได้ฝากการเขียนเทคนิคการเขียนเรื่องสั้นกันไว้แล้วนะครับ ใครที่หวังดีก็ช่วยกันมาโพสท์นิยายกันด้วยนะคร้าบบบบบบบบบบ

ID: 11862

ก็ดีอ่ะ แต่รุสึกจะมีหลายตอนจัด