| อ่านหัวข้อก่อนหน้า :: อ่านหัวข้อถัดไป |
|
| ผู้ตั้ง |
ข้อความ |
|
ID: 579
tsukimaru |
|
| stage 13 |
| ลงสนาม: 26 02 2008 |
Point: 6151
View My Character
|
Game Points: 1649 |
  |
|
|
 ตอบเมื่อ: 25/04/2008 03:05 เรื่อง: |
 |
|
*~ปิดกระทู้ ณ บัดนี้เจ้าค่ะ~* 
|
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
 |
|
ID: -1
mijijung |
|
| ผู้มาเยือน |
|
|
|
|
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 25/04/2008 10:25 เรื่อง: |
|
|
| Miji พิมพ์ว่า: | | mijijung พิมพ์ว่า: |
ผู้ใดรบกวนการบรรเลงพิณของข้า...ผู้นั้นกล้าท้าทายฝีมือของข้า...ป๊าดฮั๊วเตี่ยได้ยินคำพูดอันเดือดดาลของนางผู้นี้จึงกล่าวอย่างมีไมตรีว่า...แม่นางอย่าพึ่งโกรธเคืองข้า...ข้าเรียกว่าป๊าดฮั๊วเตี่ย...แม่นางเรียกว่าอะไร?...นางกลับสีหน้าสงบยิ้มพริ้มพรายพร้อมดีดพิณหนึ่งครา...แล้วกล่าวว่า...หากท่านต้องการรู้ว่าข้าเรียกว่าอะไร?...ก็ชักคมอาวุธแล้วเข้ามาเอาชนะเพลงพิณของข้าเถิด...แม้ป๊าดฮั๊วเตี่ยกริ่งเกรงกลัวนางถึง1ใน3ส่วน...แต่กลับชักกระบี่หลุดจากฝักเพื่อต้องการชื่อเรียกขานยกฝ่าเท้าแต่ปลายแท้กลับยังแตะพื้น...พุ่งลำตัวพร้อมถือกระบี่เข้าตรงจู่โจมนาง...นางเห็นดังนั้นสีหน้ายังคงเยือกเย็นพร้อมกล่าวว่า...เจ้าหาเรื่องเดือดร้อนแล้ว...นางเคลื่อนลมปราณไปยังปลายนิ้ว...เพียงดีดครั้งเดียว...เหมือนมีคลื่นสายหนึ่งกระแทกลำตัวป๊าดฮั๊วเตี่ยจนอาภรณ์ที่สวมใส่ขาดเป็นรุ่ยๆ...เหลือแต่ตัวเปล่าเปลื่อย...มันถูกคลื่นลมปราณผลักล้มลง...นางเห็นดังนั้นนึกขำอยู่ในใจแต่สีหน้ายังคงเรียบเฉย...ยิ่งเห็นชายหนุ่มเปลือยกายตรงหน้า...จึงต้องเขินอายตามธรรมเนียม |
พร้อมกับยิ้มเห็นฟันสวย และป้องปาก เพื่อปิดไม่ให้รอยยิ้มที่เผยออกมา และกล่าวว่า คุณชายปายอั่วเตี่ย ข้าว่าท่านคงต้องไปมาถาม ชื่อไว้ใหม่ภายหลังนะ ปายฮั่วเตียเมื่อรุ้ว่าตัวเปลือยต่อหน้าสตรี ก็จึงได้แต่เดินหนี ออกจากศาลากลางทางนั้นด้วยความอับอาย หลังจากปายฮี่วเตียเดินหนีไปแล้ว นางอั่วเตีย ก็เริ่มบรรเลงพิณต่อแต่ทว่า นางได้ เห็น สร้อยคอ ของ คุณชายป่ายฮี่วเตี่ย ทิ้งหล่นไว้ นางจึงได้ยื่น และก้มเก็บ และถือ สร้อยคอที่ว่าอย่างสนใจ และหน้าก็ตามีสีหน้าที่ตกใจ เมื่อรู้ว่า แท้จริงแล้ว คุณชายป่ายหัวซื่อ คือ คู่หมั้น ของนางที่ถูกหมั้นไว้ตั้งแต่ยังแบเบาะ จึงได้ รีบลุกขึ้นวิ่งตา คุณปายฮ่วเตีย
ในขณะที่คุณชายปายฮี่วเตี่ย เดินหนี ซึ่งก็ได้ใช้ใบไม้เพื่อร่างเปลือยของตัวเองไว้ นั้น ก็ ต้องตกใจ เมื่อพบว่า นางที่ทำให้ ตัวเองเปลือย กายอยู่นั้น ได้มายืนอยู่ตรงหน้า พร้อมกับ โดยน ผ้าแพร ให้คุณชายฮี่วเตีย แล้วกล่าว ว่า ข้าต้องขอโทษด้วย คุณชายด้วย ที่เสียมรรยาท พร้อมกับยองตัวเพื่อคำนับขอโทษ ปายฮั่วเตีย ก็รู้สึกงงกับเหตุการณื ที่นางกระทำ จึงได้กล่าวต่อ ไปว่า ........ |
ข้าควรจะเป็นฝ่ายขอโทษแม่นาง...ที่ข้า....ป๊าดฮั๊วเตี่ยมีใบหน้าแดงก่ำบนแก้ม....ข้าต่างหากที่ต้องขออภัยที่ล่วงเกินคุณชาย....คุณชายโปรดอย่าได้โกรธเคืองข้า....ข้าไม่น่าทำเช่นนี่กับคุณชายเลย....มันได้ฟังคำขอขมาจากแม่นางผู้นั้นบังเกิดความยินดียิ่งจึงกล่าวว่า....แม่นางเรียกว่าอะไร?....ข้าน้อย...ปุ้ยป้ายหงไห...ต้องเขินอายยามแจ้งกล่าว....ขอข้าปิดบังเร้นกายก่อนได้หรือไม่แม่นาง....ได้...ข้าจะไปรอท่านที่ศาลา...
หลังจากนั้นมันและแม่นางจึงได้พูดคุยกันใต้ศาลา....และเริ่มก่อเกิดความสัมพันธ์อันลึกล้ำ...ทันใดนั้น....บังเกิดสายลมหวิดหวือโหมกระหน่ำอย่างไร้สาเหตุ...พร้อมกับเห็นยายม่ากงจื้อ....ปลิวตัวตามลมมาจากกระท่อมเล็กดั่งเว่ากระดาษตัวหนึ่ง.... |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
|
| ตอบเมื่อ: 25/04/2008 14:17 เรื่อง: |
|
|
| mijijung พิมพ์ว่า: | ข้าควรจะเป็นฝ่ายขอโทษแม่นาง...ที่ข้า....ป๊าดฮั๊วเตี่ยมีใบหน้าแดงก่ำบนแก้ม....ข้าต่างหากที่ต้องขออภัยที่ล่วงเกินคุณชาย....คุณชายโปรดอย่าได้โกรธเคืองข้า....ข้าไม่น่าทำเช่นนี่กับคุณชายเลย....มันได้ฟังคำขอขมาจากแม่นางผู้นั้นบังเกิดความยินดียิ่งจึงกล่าวว่า....แม่นางเรียกว่าอะไร?....ข้าน้อย...ปุ้ยป้ายหงไห...ต้องเขินอายยามแจ้งกล่าว....ขอข้าปิดบังเร้นกายก่อนได้หรือไม่แม่นาง....ได้...ข้าจะไปรอท่านที่ศาลา...
หลังจากนั้นมันและแม่นางจึงได้พูดคุยกันใต้ศาลา....และเริ่มก่อเกิดความสัมพันธ์อันลึกล้ำ...ทันใดนั้น....บังเกิดสายลมหวิดหวือโหมกระหน่ำอย่างไร้สาเหตุ...พร้อมกับเห็นยายม่ากงจื้อ....ปลิวตัวตามลมมาจากกระท่อมเล็กดั่งเว่ากระดาษตัวหนึ่ง.... |
หญิงชรา เดินเข้ามาที่ศาลา และพูดด้วยวาจาอย่างเรียบๆ ว่า นี่พวกเจ้าทำอะไรกัน ทั้งสองคน เมื่อได้ยินเสียง ก็ตื่นขึ้นมา ด้วยสีหน้าที่ตกใจ ป้ายฮั่วเตี่ย ลุกขึ้น ใส่เสื้อผ้า และกล่าวอย่างอ้ำอึ้ง ว่า เอ่อ ท่านยาย พอดีข้า ไปอาบน้ำที่ลำธาร และได้ยินเสียงพิณที่ไพเราะ จังได้เดินตามเสียงจนเจอแม่ผู้นี้ครับ ท่าน พร้อมกับ ก้มหน้า ด้วยความรู้สึกผิด ในขณะที่ ปุ้ยป้ายหง แต่งตัวเสร็จ ก็กล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ้ำอึ้ง ว่า มันไม่ใช่ความผิดของคณุชายป้ายอั่วเตี่ย ค่ะ ท่านป้า ข้าเองที่ผิด ที่ยอมให้เกิดเรื่องเช่นนี้ พร้อมกับ คุกเข่า และ กล่าว่า ข้าขอโทษด้วยคะ ท่านยาย ป้ายฮี่วเตีย ได้ยินนางพูดเช่นนี้ ก็มีอาการตื่นตระหนก และพูดว่า นี่ เจ้า เป็นอะไร กับท่านยายของข้าเหรอ ปุ้ยป้ายหง กำลังจะเอ่ยปากตอบ ป้ายฮีวเตี่ย ก้ต้องชะงัก เนือ่งด้วยเสียงหัวเราะอย่างพอใจ ของหญิงชรา และ หญิงชราก็ได้กล่าวต่อไปว่า......
ปล...แต่งต่อให้แล้วกัน ที่เหลือ ไว้ แต่งต่อวันนี้น๊า แต่เป็นกระทู้อื่นน๊า ยูริ  |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
ID: -1
mijijung |
|
| ผู้มาเยือน |
|
|
|
|
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 26/04/2008 12:47 เรื่อง: |
|
|
| Miji พิมพ์ว่า: | | mijijung พิมพ์ว่า: | ข้าควรจะเป็นฝ่ายขอโทษแม่นาง...ที่ข้า....ป๊าดฮั๊วเตี่ยมีใบหน้าแดงก่ำบนแก้ม....ข้าต่างหากที่ต้องขออภัยที่ล่วงเกินคุณชาย....คุณชายโปรดอย่าได้โกรธเคืองข้า....ข้าไม่น่าทำเช่นนี่กับคุณชายเลย....มันได้ฟังคำขอขมาจากแม่นางผู้นั้นบังเกิดความยินดียิ่งจึงกล่าวว่า....แม่นางเรียกว่าอะไร?....ข้าน้อย...ปุ้ยป้ายหงไห...ต้องเขินอายยามแจ้งกล่าว....ขอข้าปิดบังเร้นกายก่อนได้หรือไม่แม่นาง....ได้...ข้าจะไปรอท่านที่ศาลา...
หลังจากนั้นมันและแม่นางจึงได้พูดคุยกันใต้ศาลา....และเริ่มก่อเกิดความสัมพันธ์อันลึกล้ำ...ทันใดนั้น....บังเกิดสายลมหวิดหวือโหมกระหน่ำอย่างไร้สาเหตุ...พร้อมกับเห็นยายม่ากงจื้อ....ปลิวตัวตามลมมาจากกระท่อมเล็กดั่งเว่ากระดาษตัวหนึ่ง.... |
หญิงชรา เดินเข้ามาที่ศาลา และพูดด้วยวาจาอย่างเรียบๆ ว่า นี่พวกเจ้าทำอะไรกัน ทั้งสองคน เมื่อได้ยินเสียง ก็ตื่นขึ้นมา ด้วยสีหน้าที่ตกใจ ป้ายฮั่วเตี่ย ลุกขึ้น ใส่เสื้อผ้า และกล่าวอย่างอ้ำอึ้ง ว่า เอ่อ ท่านยาย พอดีข้า ไปอาบน้ำที่ลำธาร และได้ยินเสียงพิณที่ไพเราะ จังได้เดินตามเสียงจนเจอแม่ผู้นี้ครับ ท่าน พร้อมกับ ก้มหน้า ด้วยความรู้สึกผิด ในขณะที่ ปุ้ยป้ายหง แต่งตัวเสร็จ ก็กล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ้ำอึ้ง ว่า มันไม่ใช่ความผิดของคณุชายป้ายอั่วเตี่ย ค่ะ ท่านป้า ข้าเองที่ผิด ที่ยอมให้เกิดเรื่องเช่นนี้ พร้อมกับ คุกเข่า และ กล่าว่า ข้าขอโทษด้วยคะ ท่านยาย ป้ายฮี่วเตีย ได้ยินนางพูดเช่นนี้ ก็มีอาการตื่นตระหนก และพูดว่า นี่ เจ้า เป็นอะไร กับท่านยายของข้าเหรอ ปุ้ยป้ายหง กำลังจะเอ่ยปากตอบ ป้ายฮีวเตี่ย ก้ต้องชะงัก เนือ่งด้วยเสียงหัวเราะอย่างพอใจ ของหญิงชรา และ หญิงชราก็ได้กล่าวต่อไปว่า......
หลานของยาย...นางหนูผู้นี้คือคู่หมั้นของเจ้า...มารดาและบิดาเจ้าได้หมั้นเจ้ากับนางเมื่อสมัยเจ้ายังเบเบาะ...บิดานางคือ เจ้าบูรพา เซียนหลอไห...เจ้าประมุขพรรค ปฐมฟ้าดิน...เมื่อแม่นางปุ้ยป้ายหงไหได้ฟังดังนั้นต้องเขินอาย...ป๊ายฮั๊วเตี่ยมันเองก็เขินอายไม่แพ้นาง...ยายม่ากงจื้อเห็นทั้งสองคนดังนั้นกล่าวอีกว่า...ยายไม่กวนเจ้าสองคนแล้ว...มีอะไรก็คุยกันตามสบาย...แล้วจึงปลิวหายไปจากศาลานั้น...เอ่อ...คุณชาย....ข้า...แม่นางปุ้ยป้ายหงไหยังคงวางท่าที....มันเห็นกริยาของแม่นางสงวนตัวดังนั้นจึงกล่าวว่า...เราสองพึ่งรู้จักกัน...ตัดสินใจเรื่องอันใดคงไม่เหมาะ...บิดามารดาข้าและบิดาเจ้าตกลงกันไว้...ช้าเร็วเราจึงแต่งงานกัน...แต่หาใช่เวลานี้....แม่นางปุ้ยป้ายหงไหลอบใช้ความคิด...คุณชายผู้นี้เป็นสุภาพบุรุษยิ่ง...จึงกล่าวว่า...ข้าขอมอบการตัดสินใจให้แก่คุณชาย...ว่าคุณชายมีใจแต่งงานกับข้าหรือไม่?....นางเปลี่ยนแปลงใบหน้าเขินอายมาสงบเยือกเย็นอีกคราหนึ่ง...มันเห็นดังนั้นถึงกับอึ้งกับกริยาของนางผู้นี้ ลอบคิดว่า...แม่นางผู้นี้สมแล้วที่เป็นบุตรสาวของผู้อาวุฒิโส เซียนหลอไห...สงบเยือกเย็นดั่งน้ำแข็ง...แต่อ่อนเยาว์ดั่งบุปผาแรกแย้ม...อันเป็นบุคลิกคล้ายคลึงกับบิดาของนางสิ้นจึงกล่าวว่า...ข้า...ว่า....เรา....ใบหน้าอันสงบเยือกเย็นของนางต้องเขินอายอีก...ทันใดนั้นก็เกิดเสียงแห่งการต่อสู้ห่างไปได้ไม่ไกล...ป๊าดฮั๊วเตี่ยจึงรู้ทันทีว่า...ยายของตนกำลังต่อสู้กับใครบางคน...จึงรีบใช้ออกด้วยวิชาตัวเบากระเรียนทะยานฟ้าในบันดล...ส่วนแม่นางปุ้ยป้ายหงไหเห็นคุณชายปลิวออกไป...จึงลอยตัวตามดั่งอัปษรสวรรค์...อาภรณ์โบกพลิ้วยามลอยล่อง...
ปล...แต่งต่อให้แล้วกัน ที่เหลือ ไว้ แต่งต่อวันนี้น๊า แต่เป็นกระทู้อื่นน๊า ยูริ |
|
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
ID: 575
Putidub |
|
| stage 13 |
| ลงสนาม: 26 02 2008 |
Point: 6165
View My Character
|
Game Points: 503 |
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 26/04/2008 14:52 เรื่อง: |
|
|
ใครไปขุดขึ้นมาตอบ  |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
ID: 1704
sonkung |
|
| stage 1 |
| ลงสนาม: 15 03 2008 |
Point: 11
|
Game Points: 0 |
| |
|
|
| ตอบเมื่อ: 30/04/2008 12:29 เรื่อง: |
|
|
 |
|
| ขึ้นไปข้างบน |
|
|
|
